เพื่อไม่ให้คนอื่นๆ ตื่นตกใจ เฉินผิงจึงเก็บความคิดไว้กับตนเอง
“ผมเข้าร่วมกลุ่มกับคุณได้ไหม? ถ้าไม่ได้ผมก็หวังว่าคุณจะยังรักษาความลับเรื่องตัวตนของผม”
หูจวงมองเฉินผิงด้วยสายตาคาดหวัง เพราะเขาเห็นชัดว่าเฉินผิงเป็นผู้นำท่ามกลางคนทั้งสี่
“เอาล่ะ ผมให้คุณเข้าร่วมกลุ่มกับพวกเราก็ได้ ถ้ามีอันตรายเกิดขึ้นจริงๆ ผมก็หวังว่าพวกเราจะสามารถช่วยเหลือกันได้” เฉินผิงกล่าวกับหูจวง
ข้อตกลงของเฉินผิงทำให้หูจวงยิ้มออก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและไว้เนื้อเชื่อใจที่มีต่อคนในกลุ่ม
ขณะที่ทุกคนเดินลึกเข้าไปในหุบเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะลืมพันธมิตรที่เพิ่งจะเข้ากลุ่มไปเสียแล้ว
เมื่อรัศมีพลังของเหล่าสัตว์อสูรชักจะเริ่มทวีความแรงกล้า ทุกคนก็ชักอาวุธออกมาแล้วมองรอบข้างอย่างระแวดระวัง
บางคนที่ไร้ซึ่งความกล้าก็มีเหงื่อผุดซึมหน้าผากของตนแล้ว
ถึงกระนั้นต่อให้กำลังเดินลึกเข้าไปในหุบเขา อู๋เฟยอวี่กับจางเปียวก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...