หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2536

หลังจากพูดจบเฉินผิงก็เดินเข้ามาในแคมป์ จางเปียวก็ตวาดใส่ว่า “ฟังฉันให้ดีๆ นี่คืออาณาเขตของฝูงหมาป่าอสูร แกอย่าคิดว่าจะหนีไปได้เลย พอแกออกจากแคมป์ พวกหมาป่าอสูรย่อมต้องตามไล่ล่ากินแกทั้งเป็นอย่างแน่นอน คราวนี้แกโชคดีที่ไม่ได้เจอกับพวกมันเข้า”

เฉินผิงไม่สนใจจางเปียว เมื่อเขากลับมาที่แคมป์ก็เอาแต่นึกถึงเรื่องของหลางเฟิง เขาสงสัยว่าหลางเฟิงจะตามหาเขาไปทำไมกัน

เป็นเพราะรัศมีพลังแห่งเทพอสูรที่ฉันมีงั้นเหรอ?

จางเปียวมองเฉินผิงที่ไม่สนใจเขาเลยสักนิด แววสังหารก็ผุดขึ้นในดวงตาของเขา พวกชาวบ้านอย่างเฉินผิงไม่เคยไร้มารยาทกับคนอย่างจางเปียว

เมื่อค่ำคืนผ่านพ้นไป อู๋เฟยอวี่ก็เหลือบไปเห็นผงสีขาวที่เขาโรยเอาไว้ก่อนจะหันไปหาทุกคน “เมื่อคืนใครเป็นคนเฝ้ายาม?”

ผู้ที่ถูกเลือกให้เฝ้ายามต่างก้าวออกมาข้างหน้า และหนึ่งในนั้นก็คือเฉินผิง

“เมื่อคืนมีสัตว์อสูรเข้ามางั้นเหรอ?” อู๋เฟยอวี่ถาม

คนอื่นๆ พากันส่ายหน้า แต่เฉินผิงกลับผงกศีรษะ “ที่จริงแล้ว เมื่อคืนมีสัตว์อสูรเข้ามาในแคมป์”

“เป็นสัตว์อสูรแบบไหนกัน?”