หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2538
ขณะที่คนของหนิงชั่นคอยคุ้มกันอย่างเคร่งเครียด อู๋เฟยอวี่ก็คอยจับสังเกตหนิงชั่น
ทันใดนั้นพวกหมาป่าอสูรกว่าร้อยตนก็โผล่พรวดออกมาจากป่าแล้วล้อมพวกเขาไว้
เมื่อผู้คนเห็นพวกหมาป่าก็หน้าตาไร้สีเลือด
ต่อให้พวกเขาจะโรยผงกันหมาป่าเอาไว้บนตัว แต่ยามที่อู๋เฟยอวี่เห็นท่าทางของพวกหมาป่าอสูรกว่าร้อยตนก็รู้สึกกังวลใจพอๆ กัน
“ศิษย์พี่ใหญ่ พะ พวกเรา...” จางเปียวพูดตะกุกตะกัก
“ใจเย็นๆ พวกเรามีผงกันหมาป่าอยู่นะ ถ้าหากพวกหมาป่าจู่โจมเข้ามา พวกเราก็แค่วิ่งหนีพวกมันเสียก็สิ้นเรื่อง ตราบใดที่มีผงกันหมาป่า พวกเราไม่เป็นอะไรหรอกน่า” อู๋เฟยอวี่กล่าวกับจางเปียวและคนอื่นๆ
เฉินผิงและคนอื่นๆ ยังมีประโยชน์ในการค้นหาหญ้ากระเรียนเซียน ดังนั้นอู๋เฟยอวี่จะไม่ยอมให้พวกเขาตายเร็วนักหรอก
เหตุผลที่อู๋เฟยอวี่สั่งให้จางเปียวไปเกณฑ์ผู้คนมากมายขนาดนั้นเพื่อร่วมเดินทางไปเก็บสมุนไพรไม่ใช่เพราะเขาอยากให้ปกป้องกันและกัน แต่เป็นเพราะเขาอยากใช้พวกมันมาจัดการกับอสูรกระหายเลือดต่างหากเล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...