หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2539

หนิงชั่นหัวเราะเสียงดังลั่น “อู๋เฟยอวี่ แกคิดว่าฉันโง่หรือไง? แกสั่งให้ฉันกลับไปหลังจากฉันเดินทางมาอย่างยากลำบากจนมาถึงที่นี่งั้นเหรอ? ใช่ ฉันไม่สามารถรับมือกับอสูรกระหายเลือดได้ แต่แกก็น่าจะไม่สามารถรับมือด้วยตัวเองได้เช่นกัน ตอนนี้ฉันคิดว่าพวกเราสามารถละวางความบาดหมางและร่วมมือกันได้ เมื่อพวกเราได้หญ้ากระเรียนเซียนมา พวกเราน่าจะมาหารือกันว่าจะแบ่งกันยังไง”

อู๋เฟยอวี่แค่นเสียง “ไม่มีทางเสียหรอก ฉันมั่นใจว่าสามารถเอาหญ้ากระเรียนเซียนได้ เช่นนั้นทำไมฉันต้องร่วมมือกับแกด้วยล่ะ?”

“อู๋เฟยอวี่ ถ้าหากแกไม่ร่วมมือกับฉัน งั้นก็มาต่อสู้กันให้ตายกันไปข้างเลยแล้วก็ปล่อยให้พวกหมาป่าอสูรส่งพวกเราไปยังปรโลกก็แล้วกัน!”

หนิงชั่นเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้อีกครั้ง

อู๋เฟยอวี่หน้าตาเหยเกพลางกล่าวด้วยความโกรธจัดว่า “หนิงชั่น หญ้ากระเรียนเซียนมีความสำคัญกับสำนักอวี้ติ้ง ในทางกลับกัน ตระกูลของแกไม่รู้แม้แต่วิธีที่จะใช้มันเสียด้วยซ้ำไป พวกเราสามารถร่วมมือกันได้ ถึงพวกเราจะไม่สามารถแบ่งหญ้ากระเรียนเซียนได้ แต่ฉันสามารถมอบซากอสูรกระหายเลือดให้ได้ แกน่าจะรู้ว่าแก่นอสูรของอสูรวิญญาณราคาแพงขนาดไหนนะ”

อู๋เฟยอวี่รู้สึกอับจนหนทาง เขาไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเลือกที่จะร่วมมือกับหนิงชั่นที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจกับการยินดีที่จะสู้ตาย

หนิงชั่นถูกข้อเสนอของล่อใจเข้าแล้ว “แกมีวิธีรับมือกับอสูรกระหายเลือดตนนั้นจริงๆ เหรอ?”

“แน่นอนว่าย่อมต้องมีอยู่แล้ว ถ้าไม่มีล่ะก็ ฉันจะดั้นด้นมาจนถึงที่นี่ทำไมกันเล่า?” อู๋เฟยอวี่ตอบด้วยความมั่นใจ

หลังจากหนิงชั่นครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่งก็ผงกศีรษะ “เอาล่ะ ฉันตกลง ฉันจะไม่ขอให้แกแบ่งหญ้ากระเรียนเซียน แต่ว่าร่างของอสูรกระหายเลือดจะต้องเป็นของฉันนะ!”

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหาเลย” อู๋เฟยอวี่รู้สึกดีใจที่ได้ยินคำตอบรับของหนิงชั่นแล้วเขาก็ยื่นมือไปหาชายอีกคน

ทั้งสองคนจับมือกันแล้วละวางความบาดหมางลง

“ตอนนี้พวกเราจะรับมือกับหมาป่าอสูรพวกนั้นยังไงกันดีล่ะ?” หนิงชั่นถามพลางเหลือบมองพวกหมาป่าอสูรที่กำลังรายล้อมพวกเขาอยู่

“พวกเราต้องเผ่นออกไปจากที่นี่ ตราบใดที่มีผงกันหมาป่า ฉันคิดว่าพวกมันคงไม่กล่าจู่โจมใส่พวกเราหรอก”

ขณะที่อู๋เฟยอวี่พูด เขาก็โรยผงกันหมาป่าให้แก่หนิงชั่นและคนของเขาเช่นกัน

“บรู๊วว!”

เสียงเห่าหอนทำให้เกิดคลื่นกระแทกไปทั่วทุกสารทิศราวกับแรงระเบิด

แท้ที่จริงแล้ว ต้นไม้หลายต้นล้วนถูกคลื่นกระแทกถอนรากถอนโคนออกไปหมดแล้ว

อู๋เฟยอวี่กับหนิงชั่นสีหน้าซีดเผือดเป็นอันมาก ขณะที่คนอื่นๆ ต่างเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความตายจากเสียงเห่าหอนของหมาป่า ราวกับว่ามียมทูตมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกเขาอย่างไรอย่างนั้น

“นี่เป็นข่าวร้ายชัดๆ เลย! ทำไมถึงได้มีหมาป่าอสูรที่แข็งแกร่งเสียขนาดนั้นอยู่ในบริเวณนี้ได้เล่า?” เมื่ออู๋เฟยอวี่ตรวจสอบสิ่งรอบข้างแล้ว เขาก็กล่าวพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

หนิงชั่นเงียบไป แต่มือที่กุมดาบกลับสั่นเทา