เมื่อได้ยินเสียงเห่าหอนของหมาป่า เฉินผิงก็รู้ได้ทันทีว่าหลางเฟิงเป็นผู้ส่งเสียงร้อง
“ทุกคนระวังตัวและเกาะกลุ่มกันไว้ล่ะ” เฉินผิงเตือนอาหลี่และคนอื่นๆ ด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำ
เฉินผิงรู้ว่าสัตว์อสูรที่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์ได้ย่อมแข็งแกร่งมาก ถ้าหากหลางเฟิงพาฝูงหมาป่ามาหาพวกเขา ทุกคนคงได้ตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่
แต่ขณะที่ทุกคนเคร่งเครียดจนน่าเหลือเชื่อและพร้อมเผชิญกับการต่อสู้นั้น พวกหมาป่าอสูรนับร้อยตนก็ค่อยๆ ล่าถอยไปแล้วอันตรธานหายไปในป่าโดยไร้ซึ่งร่องรอย
เหตุพลิกผันโดยไม่คาดคิดทำให้ผู้คนต่างตะลึงงัน อย่างไรเสียพวกหมาป่าอสูรก็เป็นสัตว์อสูรดุร้าย เช่นนั้นทำไมตอนที่พวกมันได้เปรียบที่สุดจึงล่าถอยกลับไปเสียเล่า?
“ทำไมพวกมันถึงได้ล่าถอยล่ะ?” จางเปียวเอ่ยถามด้วยความสับสน
อู๋เฟยอวี่ไม่ตอบคำถาม เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดพวกหมาป่าอสูรถึงได้ยอมจากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...