เฉินผิงส่งสัญญาณให้อาหลี่และคนอื่นๆ จากนั้นพวกเขาก็แสร้งทำทีเป็นสูญสิ้นพลังตามไปด้วย
เมื่ออู๋เฟยอวี่เห็นเช่นนี้เข้าก็ยิ้มเยาะพลางกล่าวว่า “ทุกคนจงฟังให้ดีๆ สิ่งที่พวกนายกินเข้าไปจริงๆ แล้วคือยากร่อนพลังและตอนนี้พลังของพวกนายก็ได้สูญสิ้นไปแล้ว ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ล่ะก็ พวกนายไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำสั่งของฉันเสียดีๆ!” จากนั้นเขาก็หันไปทางจางเปียว “จางเปียว พาทุกคนไป ฉันอยากให้อสูรกระหายเลือดกินเสียให้อิ่ม!”
จางเปียวพยักหน้ารับแล้วเริ่มกำกับผู้คนให้ไปในทิศทางเดียว ส่วนหนิงชั่นก็ให้ความช่วยเหลือเช่นกัน
ตอนนี้ผู้คนสิ้นไร้พลังราวกับลูกแกะที่กำลังรอให้ถูกฆ่าต่างดิ้นรนกระเสือกกระสนและพยายามจะหนีออกไป แต่พวกเขาก็ถูกจางเปียวจับโยนเข้ามาในผืนดินไหม้เกรียมได้อย่างง่ายดาย
เฉินผิงและคนของเขาเกาะกลุ่มกันแล้วก้าวเข้าไปในผืนดินไหม้เกรียมอย่างระแวดระวัง
ทันทีที่เท้าแตะพื้น รัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงก็ปะทุขึ้นมาจากด้านล่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...