หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2543

เฉินผิงส่งสัญญาณให้อาหลี่และคนอื่นๆ จากนั้นพวกเขาก็แสร้งทำทีเป็นสูญสิ้นพลังตามไปด้วย

เมื่ออู๋เฟยอวี่เห็นเช่นนี้เข้าก็ยิ้มเยาะพลางกล่าวว่า “ทุกคนจงฟังให้ดีๆ สิ่งที่พวกนายกินเข้าไปจริงๆ แล้วคือยากร่อนพลังและตอนนี้พลังของพวกนายก็ได้สูญสิ้นไปแล้ว ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ล่ะก็ พวกนายไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำสั่งของฉันเสียดีๆ!” จากนั้นเขาก็หันไปทางจางเปียว “จางเปียว พาทุกคนไป ฉันอยากให้อสูรกระหายเลือดกินเสียให้อิ่ม!”

จางเปียวพยักหน้ารับแล้วเริ่มกำกับผู้คนให้ไปในทิศทางเดียว ส่วนหนิงชั่นก็ให้ความช่วยเหลือเช่นกัน

ตอนนี้ผู้คนสิ้นไร้พลังราวกับลูกแกะที่กำลังรอให้ถูกฆ่าต่างดิ้นรนกระเสือกกระสนและพยายามจะหนีออกไป แต่พวกเขาก็ถูกจางเปียวจับโยนเข้ามาในผืนดินไหม้เกรียมได้อย่างง่ายดาย

เฉินผิงและคนของเขาเกาะกลุ่มกันแล้วก้าวเข้าไปในผืนดินไหม้เกรียมอย่างระแวดระวัง

ทันทีที่เท้าแตะพื้น รัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงก็ปะทุขึ้นมาจากด้านล่าง

มีพลังเซียนผสมผเสอยู่ภายในนั้นร่วมกับรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึง มีความเป็นไปได้มากว่าแผ่ออกมาจากหญ้ากระเรียนเซียน

“อ๊าก!” หนวดของอสูรกระหายเลือดพันรอบตัวบางคนแล้วเริ่มดูดเลือดของพวกเขา

คนอื่นๆ วิ่งสุดกำลังเพื่อหนีให้พ้นจากการไล่จับของอสูร แต่เมื่อมีจางเปียวและคนอื่นๆ เฝ้ามองดูอย่างกระชั้นชิดจากข้างหลัง พวกเขาก็ได้แต่วิ่งไปข้างหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

พวกเขาภาวนาให้ตนสามารถฉวยโอกาสหนีไปได้ระหว่างที่อสูรกระหายเลือดดูดเลือดของผู้อื่น

เมื่อเห็นผู้คนตื่นกลัว อู๋เฟยอวี่ก็ผุดรอยยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ขณะที่พวกเขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู้จือก็พลันร้องเสียงแหลมออกมา เพราะมีหนวดที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินแล้วรัดตัวเขาไว้

“ช่วยด้วย! ได้โปรดช่วยผมที! พี่เฉินผิง พี่หลี่ ช่วยผมด้วย!” จู้จือตะโกนสุดเสียงจนสีหน้าซีดขาว

อย่างไรเสียเขาก็ยังเด็ก ย่อมเป็นธรรมดาที่จะตื่นตระหนกยามที่ตกอยู่ภายใต้สถานการณ์อันตราย

เมื่อเห็นจู้จือตกอยู่ในอันตราย เฉินผิงก็รีบกระโจนตัวเข้าไปหาแล้วคว้าดาบของจู้จือมาฟันหนวดจนขาด

ดาบคมกริบเฉือนหนวดเสียจนขาดออกจากต้นตอ