เมื่อจู้จือถูกช่วยเอาไว้แล้วก็วิ่งไปอยู่ข้างหลังเฉินผิง
ในขณะเดียวกัน อู๋เฟยอวี่ หนิงชั่นและคนอื่นๆ ที่ยืนมองถึงกับผงะอึ้ง พวกเขาต่างจ้องมองเฉินผิงด้วยความสับสนงุนงง เพราะไม่เข้าใจว่าหลังจากกินยากร่อนพลังเข้าไปแล้ว ทำไมเฉินผิงถึงยังสามารถปลดปล่อยพลังอันน่าพิศวงเช่นนั้นออกมาได้
อาหลี่ หยุ่นเอ๋อร์และหูจวงกวัดแกว่งอาวุธพลางเฝ้าคุ้มครองจู้จือไปด้วย
พวกเขาทุกคนต่างปลดปล่อยพลังออกมา เมื่อชาวบ้านพวกนั้นที่ถูกอสูรกระหายเลือดไล่ล่าเห็นเช่นนั้นเข้าก็รีบแห่ไปหาเฉินผิงและพรรคพวกของเขาด้วยหวังว่าจะได้รับการคุ้มครอง
“อู๋เฟยอวี่ ยากร่อนพลังของแกหมดอายุหรือเปล่าเนี่ย? ทำไมมันถึงไม่ได้ผลล่ะ?” หนิงชั่นถาม
ในขณะนั้นอู๋เฟยอวี่เองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลังจากกินยากร่อนพลังแล้ว เฉินผิงและคนอื่นๆ ถึงยังปลดปล่อยรัศมีพลังอันน่าเกรงขามเช่นนั้นได้
ทันใดนั้นอสูรกระหายเลือดที่หนวดถูกฟันขาดก็เปล่งเสียงคำราม จากนั้นพื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...