หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2546

ที่ผ่านมาจางเปียวมองว่าเฉินผิงเป็นเพียงชาวบ้านผู้ต่ำต้อยจากภูเขามาโดยตลอด ไม่เคยคิดจะเอาจริงกับอีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เฉินผิงกลับทำเขาบาดเจ็บ แถมยังทำต่อหน้าทุกคนอีก เป็นความอัปยศอดสูที่จางเปียวรับไม่ได้

เขากำลังจะโจมตีเฉินผิงอีกครั้งแต่ก็ถูกอู๋เฟยอวี่ห้ามไว้

“ไอ้เด็กเวร ทำไมแกถึงยังมีพลังเหลืออยู่หลังจากที่กินยาของฉันเข้าไป?” อู๋เฟยอวี่ถาม เขาเห็นแล้วว่าเฉินผิงไม่ง่ายอย่างที่คิด

“หมายถึงยากร่อนพลังน่ะเหรอ?” เฉินผิงหัวเราะเยาะ “ยาคุณภาพต่ำแบบนั้นไม่มีผลกับผมหรอก”

เฉินผิงไม่ได้โอ้อวด หากพลังของเขาฟื้นฟูกลับมาอย่างเต็มกำลัง ยากร่อนพลังย่อมทำอะไรเขาไม่ได้

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อู๋เฟยอวี่ก็ขมวดคิ้ว “นี่แกเป็นนักกลั่นยาด้วยงั้นเหรอ?”

“ผมรู้แค่ระดับพื้นฐาน แต่แค่นี้ก็รู้มากกว่าคุณเป็นร้อยเท่าแล้ว” เฉินผิงเย้ยหยันด้วยท่าทางเหยียดหยาม

เมื่อถึงจุดนั้น แม้แต่อู๋เฟยอวี่ก็หมดความอดทน เฉินผิงดูถูกเขาหลายครั้งต่อหน้าหนิงชั่น ทำเอาเขารู้สึกอับอายขายหน้า

“งั้นขอดูหน่อยว่าแกเก่งกว่าฉันเป็นร้อยเท่าจริงหรือเปล่า!” หลังจากที่อู๋เฟยอวี่พูดจบ แสงสีเงินก็พุ่งออกมาจากมือของเขา มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงราวกับดาวตก