หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2549

“ตกลง! ไปที่หมู่บ้านหินกันเลย ฉันอยากรู้ว่าหมอนั่นมันเป็นใครกันแน่...” อู๋เฟยอวี่หรี่ตาลง เจตจำนงสังหารลอยอยู่รอบตัวพวกเขา

ในขณะนั้น เฉินผิงไม่รู้ว่าอู๋เฟยอวี่และจางเปียวกำลังมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านหิน เขา อาหลี่และคนอื่นๆ ก็กำลังหลังออกจากผืนแผ่นดินที่ไหม้เกรียมเพื่อกลับไปยังหมู่บ้านหิน

ระหว่างที่เฉินผิงพาอาหลี่และคนอื่นๆ กลับไป จู่ๆ ร่างสองร่างก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาและเข้ามาขวางทางไว้

อาหลี่และคนอื่นๆ เริ่มวิตกเมื่อเห็นร่างที่อยู่ตรงหน้า ในทางกลับกัน เฉินผิงขมวดคิ้วและถามว่า “หลางเฟิง นั่นคุณเหรอ?”

หนึ่งในร่างนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลางเฟิง หมาป่าจ่าฝูงผู้ซึ่งกลายร่างเป็นร่างมนุษย์ได้ มีเด็กสาวหน้าตาดียืนอยู่ข้างเขา

“น่าประทับใจจริงๆ! พวกคุณหนีรอดจากอู๋เฟยอวี่และเอาหญ้ากระเรียนเซียนมาได้!” หลางเฟิงรู้สึกทึ่ง

“คุณมาขวางทางเราทำไม?” เฉินผิงถามหลางเฟิงอย่างระแวดระวัง หลางเฟิงเป็นหมาป่าจ่าฝูง และตอนนี้เขากลายร่างเป็นมนุษย์ แน่นอนว่าเขามีพลังมากกว่าอู๋เฟยอวี่และหนิงชั่น พลังของฉันยังไม่ฟื้นคืน ดังนั้นฉันจึงไม่อาจหยั่งรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของหลางเฟิงได้

“ใจเย็น ๆ ผมไม่ได้สนใจหญ้ากระเรียนเซียนของคุณ แค่องค์หญิงของเราสนใจคุณและเธอต้องการคุยด้วย” หลางเฟิงฉายรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นสีหน้าเครียดของเฉินผิง

“องค์หญิง?” เฉินผิงชำเลืองมองหญิงสาวข้างๆ หลางเฟิงด้วยความงุนงง ใครจะไปรู้ว่าเด็กสาวคนนั้นก็เป็นสัตว์อสูรในร่างมนุษย์ด้วย? ฉันไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของเผ่าพันธุ์อสูรในตัวเธอเลย!

“ใช่แล้ว นี่คือองค์หญิงยี่ชา เธอสนใจรัศมีของเทพอสูรที่ออกมาจากร่างของคุณมาก!” หลางเฟิงพยักหน้า

“พอดีว่าผมต้องรีบไป ถ้าไม่ออกไปตอนนี้เราก็คงติดอยู่ในเทือกเขาแห่งนี้!” เฉินผิงไม่ต้องการคุยกับยี่ชา ในเมื่อเขาไม่รู้จักหลางเฟิงและยี่ชาดีพอที่จะไว้ใจทั้งคู่ได้

“ถ้าเราไม่หลีกทาง คุณคิดว่าจะออกไปได้หรือ?” ยี่ชายิ้มจางๆ

เฉินผิงเงียบไปเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ถ้าไม่นับการที่ฉันไม่รู้ว่าระดับพลังขององค์หญิงยี่ชาอยู่ในขั้นไหน เอาแค่หลางเฟิงคนเดียวก็สามารถกำจัดพวกเราทุกคนได้แล้ว!

“ถูกแล้ว เราจะไม่ทิ้งพี่เฉินผิงไว้ข้างหลัง!” จู้จือแทรก เฉินผิงต้องอยู่กับเรา!

จากนั้นยี่ชาก็ยิ้มให้หยุ่นเอ๋อร์และจู้จือ และพูดด้วยเสียงเรียบๆ ว่า “มนุษย์ตัวน้อย ที่นี่พวกเธอไม่มีสิทธิ์พูดหรอกนะ ฉันจะไม่ทำร้ายเฉินผิง ทำตัวดีๆ และกลับบ้านไปซะ ตกลงไหม? เฉินผิงจะตามกลับไปในอีกไม่นาน!”

หยุ่นเอ๋อร์และจู้จือไม่ยอมเลิกรา พวกเขาไม่อยากทิ้งเฉินผิงไว้ข้างหลัง และพวกเขาต้องการที่จะตอบโต้

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะทำอย่างนั้น เฉินผิงก็สั่งว่า “หยุ่นเอ๋อร์ จู้จือ กลับบ้านไป ผมไม่เป็นไรหรอก!”

จากนั้น เขาก็มองไปที่อาหลี่และพูดว่า “อาหลี่ คอยดูแลปกป้องพวกเขาด้วยนะครับ!”

“ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลพวกเขาอย่างดี!” อาหลี่พยักหน้า