หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2552

เป่ยฉางเหล่านำทางเฉินผิงไปยังห้องที่ดูธรรมดาและพูดอย่างนอบน้อม “คุณพักที่นี่ได้ ถ้าคุณต้องการอะไรก็เรียกหาผมได้เลย”

“ขอบคุณครับ ผู้เฒ่าเป่ย!” เฉินผิงตอบด้วยความรู้สึกขอบคุณที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับเขาอย่างสุภาพ

เมื่อเป่ยฉางเหล่ากำลังจะก้าวออกจากห้อง ทันใดนั้นเฉินผิงก็ห้ามเขาไว้

เขาถามว่า “ผู้เฒ่าเป่ย ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”

“ถามผมมาได้เลย!” เป่ยฉางเหล่าตอบ

“ผู้เฒ่าเป่ย พลเมืองทุกคนของที่นี่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรอสูรหรือเปล่า? มีมนุษย์อาศัยอยู่ในเมืองบ้างไหม?” เฉินผิงถามด้วยความอยากรู้

เป่ยฉางเหล่าส่ายหัว “ที่นี่ไม่มีมนุษย์ เราทุกคนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรอสูร และเราเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์อสูร พวกมนุษย์มีเขตแดนของตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจะไม่ใช้ชีวิตร่วมกับพวกเรา”

“คุณหมายความว่าไม่เคยมีมนุษย์มาเหยียบที่นี่มาก่อนเหรอ?” เฉินผิงอดประหลาดใจไม่ได้ เมืองใหญ่โตขนาดนี้แต่ยังไม่มีมนุษย์ค้นพบหรือเคยมาที่นี่มาก่อน?

“มีมนุษย์เข้ามาในเมืองของเราอยู่บ้าง เรามักจะเชิญนักกลั่นยามาช่วยปรุงยาหรือขอความช่วยเหลือด้านการแพทย์” เป่ยฉางเหล่าอธิบาย “คือมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเราผู้บำเพ็ญเพียรอสูรจะเป็นนักกลั่นยาได้ ดังนั้นเราจึงต้องพึ่งพาพวกเขาเท่านั้น!”

เฉินผิงพยักหน้าเข้าใจเมื่อรู้ว่าผู้บำเพ็ญเพียรอสูรสามารถเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้ แต่ไม่สามารถเป็นนักกลั่นยาได้

“คุณมีอะไรจะถามอีกไหม?” เป่ยฉางเหล่าถามเสียงเบา

เฉินผิงส่ายหัว “ตอนนี้ผมอยากรู้เท่านี้ ขอบคุณครับ ผู้เฒ่าเป่ย!”

หลังเป่ยฉางเหล่าจากไป เฉินผิงยังคงอยู่ในห้อง เขาปรับลมหายใจอย่างเงียบๆ และค่อยๆ ฟื้นพละกำลัง

“องค์หญิง ขออภัยที่ถามเช่นนี้ แต่ทำไมถึงมอบของล้ำค่าเช่นนี้ให้ผม ทั้งๆ ที่เราเพิ่งพบกัน” เฉินผิงถาม เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ

“เพราะฉันต้องการคำตอบจากคุณ” ยี่ชาตอบ

“คำตอบอะไร?” เฉินผิงถาม สีหน้าของเขาแข็งทื่อไปครู่หนึ่งเพราะเขาไม่แน่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร

“คุณมีรัศมีของทั้งมนุษย์และของเทพอสูร ซึ่งแปลว่าพ่อแม่ของคุณต้องมาจากคนละเผ่าพันธุ์” ยี่ชาอธิบาย “พ่อแม่คนหนึ่งของคุณมาจากเผ่าพันธุ์อสูร ในขณะที่อีกคนหนึ่งมาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ ฉันอยากรู้ว่าพ่อแม่ของคุณเป็นใครและพวกเขาให้กำเนิดคุณได้ยังไง”

เฉินผิงขมวดคิ้ว รู้สึกงุนงงกับคำถามของยี่ชาที่เกี่ยวกับพ่อแม่ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาตอบว่า “แม่ของผมเป็นมนุษย์ แต่สำหรับพ่อ ผมไม่เคยเจอเขาเลย และผมก็ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวเขา ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้? คุณคิดว่าการที่ผมเกิดมามันมีบางอย่างผิดปกติงั้นเหรอ?”

เฉินผิงมองยี่ชาด้วยสีหน้างุนงง ไม่สามารถเข้าใจจุดประสงค์ที่เธอถามหรือสิ่งที่เธอคาดหวังเลย