“คุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่เผ่าพันธุ์อสูรถูกห้ามไม่ให้แต่งงานกับมนุษย์ แม้ว่าจะเกิดการคบหาเช่นนั้น พวกเขาก็ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรมีหลายคนได้ผูกเสน่หากับมนุษย์ แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีคู่รักที่ประสบความสำเร็จในการตั้งครรภ์ เป็นเหตุผลที่เราเชื่อมาตลอดว่าการสร้างความสัมพันกับมนุษย์เป็นการละเมิดกฎธรรมชาติ การที่พวกเขาไม่อาจตั้งครรภ์ได้คือการลงโทษ แต่หลังจากได้เรียนรู้เรื่องของคุณ ฉันเลยอยากรู้ว่าคุณเกิดมาได้ยังไง และพ่อแม่ของคุณหาทางหลีกเลี่ยงการลงโทษที่ว่าได้ยังไง?” ยี่ชาอธิบาย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ผงะ เขาไม่เคยรู้เรื่องกฎที่ห้ามเผ่าพันธุ์อสูรแต่งงานกับมนุษย์ และความจริงที่ว่าความสัมพันธ์ดังกล่าวไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ก็ทำให้เขาฉงนอย่างมาก หมายความว่าความสัมพันธ์ของฉันกับหัวเฟิ่งขัดต่อกฎธรรมชาติด้วยงั้นเหรอ?
“เกรงว่าผมคงไม่มีคำตอบให้คำถามของคุณ องค์หญิง ผมไม่รู้ที่มาที่ไปของตัวผมด้วยซ้ำ” เฉินผิงตอบด้วยรอยยิ้มแหยๆ
เขาไม่เคยเจอพ่อของเขาด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เกี่ยวกับชาติกำเนิดของเขา
“ไม่เป็นไร เมื่อพ่อของฉันกลับมา เขาอาจจะสามารถอธิบายเรื่องนี้ได้บ้าง คุณค้างที่นี่สักคืนก็แล้วกัน” ยี่ชาพูดก่อนจะจากไป
เฉินผิงตัดสินใจที่จะไม่ใช้ยาเสี่ยวหวนตันในตอนนี้ จริงอยู่ที่ยี่ชาดูไว้ใจได้ แต่เขาไม่มีพลังมากพอที่จะแยกแยะส่วนผสมของยาระดับสูงแบบนี้ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเขา เขาไม่อยากเสี่ยงกินเข้าไปโดยที่ยังไม่รู้ผลของมัน ดังนั้นเขาจึงเก็บยาไว้ในแหวนเก็บของเพื่อความปลอดภัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...