ที่นี่คือนครแห่งจักรวรรดิอสูร อาณาเขตของเผ่าพันธุ์อสูร แค่เรื่องที่เฉินผิงซึ่งเป็นมนุษย์ถูกพาตัวไปที่นั่นก็แย่พออยู่แล้ว แต่เขายังกล้าแอบเข้าไปในหอสมุดของจักรวรรดิตอนกลางดึกอีก!
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมแค่-”
เมื่อเฉินผิงเห็นหู่ป้าน เขาก็เลยจะอธิบาย แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ อีกฝ่ายก็เหวี่ยงดาบใส่เขา
เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากขว้างหนังสือใส่หู่ป้านและพยายามหลบหนี
“คิดเหรอว่าจะหนีพ้น? ถ้าปล่อยให้แกหนีไปได้ ฉันที่เป็นนายกององครักษ์ก็คงไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้!” เมื่อเห็นเฉินผิงพยายามจะหนี หู่ป้านก็คำรามด้วยความโกรธและพุ่งเข้าใส่เฉินผิงพร้อมกับดาบอีกครั้ง
หู่ป้านมีอคติต่อเฉินผิง เขาไม่ชอบมนุษย์และคิดว่าพวกนั้นมันเจ้าเล่ห์เกินไป
โชคไม่ดีที่ยี่ชาอ่อนไหวกับมนุษย์ เธอหวังอยู่เสมอว่าจะได้แต่งงานและมีสามีที่เป็นมนุษย์
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากสัตว์อสูรและเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่สามารถแต่งงานกันได้ ยี่ชาจึงต้องหักห้ามใจ
เมื่อหู่ป้านเห็นยี่ชาเดินเคียงข้างเฉินผิง ทั้งหัวเราะและพูดคุย เขาก็โกรธจัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...