หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2556

เมื่อรับรู้ได้ถึงเจตจำนงสังหารของยี่ชา เฉินผิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกไปและกลับมาที่ห้องของเขา

ขณะที่เขานอนลงบนเตียง เขาก็นึกทบทวนเนื้อหาที่เขาอ่านในหนังสือเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์อสูรก่อนหน้านี้ เขาเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

เช้าวันต่อมา เสลี่ยงที่เคลือบด้วยทองคำถูกนำเข้ามาในเมืองอย่างช้าๆ

เมื่อชาวเมืองเห็นเสลี่ยงก็พากันไปยืนเรียงแถวริมถนน พร้อมจ้องมองที่เสลี่ยงด้วยความเคารพ

คนที่นั่งอยู่ในนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ปกครองสูงสุดของเมือง ราชายี่เหอ

นอกจากนี้ยังมีเกี้ยวอีกอันที่ด้านหลังของยี่เหอ ซึ่งดูยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน

ภายในเกี้ยวนั้นคือชายสูงอายุที่กำลังหลับตา ขณะที่เขาดื่มด่ำกับการถูกปฏิบัติเยี่ยงราชวงศ์

“ใครอยู่ในเสลี่ยงอันข้างหลัง? ทำไมเขาถึงมีสิทธิ์ได้นั่งบนเสลี่ยงที่งดงามเหมือนของราชายี่เหอ”

“คงเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของราชายี่เหอ ไม่เห็นเหรอว่าราชายี่เหอออกจากเมืองเมื่อวานนี้เพื่อไปต้อนรับพวกเขา?”

“ฉันได้ยินมาว่าราชายี่เหอออกไปนอกเมืองเพื่อเชิญนักกลั่นยามา หรือจะเป็นนักกลั่นยาที่อยู่ในเกี้ยวตัวนั้น?”

“นักกลั่นยาต้องมีความสามารถขนาดไหนถึงมีสิทธิ์นั่งเสลี่ยง และราชายี่เหอถึงกับเชิญพวกเขาเข้าเมืองด้วยตัวเอง?”

ผู้คนตามท้องถนนคาดเดาตัวตนของบุคคลลึกลับในเกี้ยวตัวที่สอง

เมื่อเสลี่ยงเข้าไปในวัง ยี่เหอก็เชิญชายสูงอายุออกมาจากพาหนะ

“คุณหู เชิญทางนี้”

น้ำเสียงและท่าทีของยี่เหอแฝงความอ่อนน้อมมากเป็นพิเศษ

ในทางกลับกัน ชายสูงอายุทำตัวสูงส่งและทรงอำนาจ เขาเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิ เขาก้าวออกมาจากเกี้ยว

เป่ยฉางเหล่าซึ่งรอต้อนรับหูอี้เซียวที่ในวังอยู่แล้ว รู้สึกตื่นเต้นจนตัวสั่นเมื่อเห็นชายผู้นั้นก้าวออกจากเสลี่ยง

ยี่ชาไม่พอใจเล็กน้อยกับท่าทีของหูอี้เซียว แต่ในเมื่อหูอี้เซียวเป็นคนที่พ่อของเธอว่าจ้างมา เธอเลยต้องสงบปากสงบคำ

“พระบิดา ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่าน ข้าพามนุษย์มาที่นี่ หวังว่าพระบิดาจะ-”

ยี่ชาหวังว่าจะขอให้พ่อของเธอพบกับเฉินผิง แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ยี่เหอก็โบกมืออย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “พ่อจะไปจัดการธุระกับคุณหูก่อน ส่วนเรื่องของลูกเอาไว้พูดทีหลัง”

พูดจบยี่เหอก็พาหูอี้เซียวเข้าไปด้านในราชวัง โดยเป่ยฉางเหล่าตามพวกเขาไปอย่างใจจดใจจ่อ

ยี่เหอพาหูอี้เซียวตรงไปที่ห้องลูกสาวของเป่ยฉางเหล่า วินาทีที่ประตูถูกเปิดออก กลิ่นยาที่อบอวลไปทั่วห้องก็ลอยมาแตะจมูกของพวกเขา

หญิงสาวร่างผอมหน้าซีดนอนหลับตาอยู่บนเตียงในห้อง

ลมหายใจของเธอแผ่วเบา ราวกับว่าเธออาจจะเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ

“คุณหู นี่ลูกสาวของผู้เฒ่าเป่ย เราได้ว่าจ้างนักกลั่นยามาหลายคน แต่ไม่มีใครสามารถรักษาเธอได้เลย ได้โปรดเถอะ คุณหู ช่วยดูอาการของเธอด้วย” ยี่เหออ้อนวอน