หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2557

หูอี้เซียวพยักหน้าแล้วก้าวไปข้างหน้า เขามองหญิงสาวแวบหนึ่งก่อนจะแตะหน้าผากของเธอสามครั้ง

“อาการเหล่านี้ถูกทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการรักษานานเกินไป และกลายเป็นอาการถาวร ยิ่งกว่านั้นเธอยังอ่อนแอเกินไป ผมต้องใช้ยาบำรุงร่างกายเธอก่อน เมื่อเรี่ยวแรงของเธอฟื้นกลับมามากกว่านี้ ผมจะทำให้เธอหายจากอาการป่วยด้วยยาที่ทรงประสิทธิภาพ” หูอี้เซียวพูดช้าๆ

“คุณหู หมายความว่าคุณจะรักษาเธอได้ใช่ไหม?” ยี่เหอถามด้วยความประหลาดใจ

“แน่นอน ถ้าช่วยเธอไม่ได้แล้วผมจะมาทำไมล่ะ?” หูอี้เซียวตอบอย่างมั่นใจ

เมื่อเห็นท่าทีสงบนิ่งของหูอี้เซียว เป่ยฉางเหล่าจึงตระหนักว่าลูกสาวของเขามีโอกาสรอด ทันใดนั้น เขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าหูอี้เซียว และพูดว่า “คุณหู ผมขอแสดงความขอบคุณที่ช่วยชีวิตลูกสาวของผม!”

ในฐานะผู้อาวุโสของนครแห่งจักรวรรดิอสูร เป่ยฉางเหล่าย่อมเป็นคนที่มีอำนาจล้นเหลือ ถึงกระนั้น หูอี้เซียวก็ไม่ได้ชายตามองผู้ที่กำลังคุกเข่าอยู่แม้แต่น้อย เขาหันไปหายี่เหอและพูดว่า “ราชายี่เหอ ผมสามารถรักษาอาการป่วยของเธอได้ แต่ผมหวังว่าคุณยังจำสิ่งที่สัญญาไว้กับผมได้นะ”

“ไม่ต้องห่วง คุณหู ตราบใดที่คุณรักษาลูกสาวของผู้เฒ่าเป่ย คุณจะสามารถเข้าออกเมืองนี้ได้อย่างอิสระ รวมทั้งสามารถเก็บหญ้าเซียนในพื้นที่ได้ ผมจะมอบแก่นอสูรจำนวนร้อยแก่นให้คุณด้วยตามที่ผมสัญญาไว้”

เมื่อหูอี้เซียว ได้ยินเช่นนั้น เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดว่า “ผมดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น ทีนี้ไปเตรียมที่เงียบๆ ไว้ให้ผม ผมจะสร้างยาบำรุงสุขภาพสำหรับหญิงสาวผู้นี้ เธอจะหายจากอาการป่วยภายในเจ็ดวัน”

“ทหาร พาคุณหูไปที่ลานข้างสวนดอกไม้ด้านหลัง! ห้ามใครเข้าไปในสถานที่นั้นเพราะจะเป็นการรบกวนเขา เว้นแต่เขาจะเป็นคนเรียกเอง” ยี่เหอออกคำสั่งเสียงดัง

ไม่นานหูอี้เซียวก็ถูกพาไปที่สวนด้านหลัง ในขณะเดียวกัน เป่ยฉางเหล่ากำลังหมอบกราบลงต่อหน้ายี่เหอ เขารู้สึกขอบคุณเป็นล้นพ้น

เขาไม่เคยคิดเลยว่ายี่เหอจะยอมตกลงกับข้อเรียกร้องที่มากถึงขนาดนั้น เพียงเพื่อที่จะได้ว่าจ้างหูอี้เซียว

สำหรับเผ่าพันธุ์อสูร เขตแดนนั้นมีความสำคัญ พวกเขาจะไม่ยอมให้ผู้อื่นเข้าไปในดินแดนของตนโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกันก็ตาม หากเผ่าพันธุ์อสูรฝ่ายอื่น เข้ามาในอาณาเขตของยี่เหอ พวกเขาจะถูกไล่ล่าหรือไม่ก็ถูกฆ่า

“พบกับเขาเหรอ? ไม่ใช่ว่าลูกสาวข้าไปตกหลุมรักเขาหรอกนะ? ข้าเคยบอกนางไปแล้วว่ามนุษย์กับอสูรอยู่กันคนละโลก และเราไม่สามารถแต่งงานกับมนุษย์ได้ เมื่อไหร่ลูกจะฟังข้าสักที?”

ยี่เหอถอนหายใจ เขาหงุดหงิดที่ยี่ชาสนใจแต่เรื่องรักๆ ใคร่ๆ กับมนุษย์

“องค์ราชา มีบางอย่างแปลกๆ เกี่ยวกับมนุษย์ที่องค์หญิงพามาในครั้งนี้ เขามีรัศมีของเทพอสูรอยู่กับตัว อาจเป็นไปได้ว่าชายผู้นี้เป็นสิ่งที่เกิดจากการสมสู่กันระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์และอสูร” เป่ยฉางเหล่ารีบกล่าวเสริม

“อะไรนะ? อย่างนั้นเหรอ? เร็วเข้า รีบพาข้าไปดู!”

ยี่เหอสนอกสนใจขึ้นมาในทันใดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาไม่เคยพบใครที่มีรัศมีของเผ่าพันธุ์มนุษย์และอสูรมาก่อน

เป่ยฉางเหล่าจึงพายี่เหอไปยังห้องที่เฉินผิงใช้เป็นที่พัก