หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 257

เฉินผิงชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าเย็นเยือก พลังในตัวเปลี่ยนไป ราวกับเมืองยมโลก เขาจ้องเฉินเป่าเฉียงเขม็งและกล่าวว่า “คุณอาพูดว่าอะไรนะ ถ้ามีฝีมือก็พูดอีกที!”

เมื่อเห็นสายตาของเฉินผิง เฉินเป่าเฉียงก็ตกใจกลัว แต่เขายังคงโต้ตอบกลับมา เขากล่าวด้วยความโกรธเคืองว่า “แกมันเป็นคนป่าเถื่อน ไม่ใช่คนในตระกูลเฉินของฉัน...”

เพล้ง...

“เฉินเป่าเฉียง นายหุบปากซะ!”

จู่ๆ เฉินเป่ากั๋วก็ขว้างแก้วน้ำ เขาจ้องเฉินเป่าเฉียงด้วยใบหน้าแดงก่ำ ร่างกายสั่นเครือเล็กน้อย พลันกล่าวว่า “นายพูดให้ฉันฟังอีกทีสิ พูดอีกทีสิ...”

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินเป่ากั๋ว เฉินเป่าเฉียงจึงกลัวจนรีบหุบปาก จากนั้นก็กลับไปนั่งอีกครั้ง!

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะดูถูกครอบครัวของเฉินเป่ากั๋ว แต่ตอนที่เฉินเป่ากั๋วโมโห ท่าทางน่าเกรงขามของพี่ชายคนโตยังคงอยู่!

ขณะนี้ภายในห้องส่วนตัวไม่มีใครพูดคุยกันแล้ว ความคิดอาฆาตของเฉินผิง อัดอยู่ภายในห้องส่วนตัวเต็มไปหมด!

ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่อาสองของเขา ตอนนี้เขาคงกลายเป็นศพไปตั้งนานแล้ว!

“เฉินผิง คุณอาสองของลูกคงจะสับสน ก็เลยพูดเลอะเทอะ รีบนั่งลงเถอะ...”

ถังหงอิงรีบลากเฉินผิง เพื่อให้เฉินผิงกลับมานั่ง!

เฉินเป่ากั๋วถอนหายใจ พลันจุดบุหรี่ให้ตัวเองอีกครั้ง จากนั้นก็เริ่มสูบทีละม้วน!

ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟบนโต๊ะ เมื่ออาหารเต็มโต๊ะแล้ว ไม่นึกเลยว่าหลังจากนั้นจะยังเสิร์ฟเหล้าเหมาไถรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นอีกสองขวด

คราวนี้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง ต่างคนต่างมองหน้ากัน เพราะว่าไม่มีใครสั่งเหล้าขาว ทำไมถึงเสิร์ฟเหล้าขาวล่ะ

“พนักงาน เหล้าขาวนี้เสิร์ฟผิดหรือเปล่า”

เฉินจื๋อเรียกพนักงานมาถาม

“เปล่านะคะ นี่เป็นคำสั่งพิเศษจากท่านหู่ ให้นำมาส่งที่ห้องส่วนตัวห้องนี้ค่ะ!”