หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2573
ยี่ชาเหลือบมองหนังสือในมือของเฉินผิง หลังจากนั้นเฉินผิงก็อธิบายว่า “นี่คือหนังสือเกี่ยวกับการกลั่นยาที่ผมเขียนขึ้นให้เผ่าพันธุ์อสูร มันมีวิชาการกลั่นยาและความรู้ทางเภสัชวิทยามากมายที่เผ่าพันธุ์อสูรสามารถใช้ฝึกวิชาได้”
“คุณเป็นคนเขียนงั้นเหรอ?” ยี่ชาหยิบหนังสือขึ้นมาด้วยสีหน้าประหลาดใจ เมื่อเปิดอ่านก็พบว่ามันมีวิชาการกลั่นยาอยู่จริงๆ หนังสือแบบนี้ไม่เคยมีอยู่ในห้องสมุด
เมื่อเธอหันกลับมามองเขา สายตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสนใจและชื่นชม เธอค่อยๆ คืนหนังสือให้เขา
ในขณะเดียวกัน โทสะก็ลุกโชนในดวงตาของหู่ป้าน เมื่อเขาเห็นแววตาของเธอที่มองเฉินผิง
“หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่ของห้องสมุด ดังนั้นเขามีสิทธิเอาออกมาได้” ยี่ชากล่าวกับหู่ป้าน
“ในฐานะนายกองผู้พิทักษ์นครแห่งจักรวรรดิอสูร องค์หญิงยี่ชา ข้าไม่มีวันยอม--”
เผียะ!
ก่อนที่หู่ป้านจะพูดจบ ยี่ชาก็เดินเข้าไปตบหน้าเขา
“จำเอาไว้ซะ คำพูดของข้าคือกฎ เจ้ากล้าขัดคำสั่งของข้าได้ยังไง?”
อารมณ์ของเธอพุ่งพล่าน
เมื่อเห็นอย่างนั้น หู่ป้านก็ก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...
มีเก็บเงินแล้วหรอครับตอนนี้...
ทำไมดูไม่ได้...