เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2574

ที่หมู่บ้านหิน มีชาวบ้านอีกคนถูกจางเปียวฆ่าที่ลานกลางหมู่บ้าน

แม้ว่าชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านหินจะโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต่อหน้าจางเปียวและอู๋เฟยอวี่ พวกเขาเป็นเพียงลูกแกะที่รอโดนเชือด ไร้พลังจนไม่อาจขัดขืนได้แม้แต่น้อย

อีกอย่างพวกเขาไม่กล้าที่จะต่อต้านสำนักอวี้ติ้ง ขืนทำแบบนั้น ผลที่ตามมาคงเป็นการล่มสลายของทั้งหมู่บ้าน

ในขณะนั้นเอง เหรียญที่เอวของอู๋เฟยอวี่ก็สว่างวาบขึ้น เมื่ออู๋เฟยอวี่ชำเลืองมอง เขาก็ทำหน้าตึงเครียดพร้อมกับแยกเขี้ยว

“เกิดอะไรขึ้น ศิษย์พี่ใหญ่?” จางเปียวถาม

“ท่านอาจารย์กำลังเรียกฉันกลับ” อู๋เฟยอวี่ตอบอย่างกระวนกระวาย เขาขมวดคิ้ว

ตอนนี้ฉันยังไม่ได้หญ้ากระเรียนเซียนเลยถ้าฉันกลับไปมือเปล่าคงต้องโดนทำโทษแน่ๆแต่ฉันก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้เมื่ออาจารย์เรียก!

“กลับไปรายงานอาจารย์ก่อนเถอะครับ ศิษย์พี่ใหญ่ผมจะคอยคุ้มกันที่นี่ ถ้าเฉินผิงกลับมา ผมจะจับมันซะแล้วพาตัวไปที่สำนักอวี้ติ้ง!” จางเปียวประกาศ

เขาไม่อยากกลับไปรับโทษ

อู๋เฟยอวี่เบนสายตามาที่เขาและเอ่ยความเห็นว่า “เฉินผิงมีฝีมือไม่เบา ถ้านายอยู่ที่นี่คนเดียว ฉันกลัวว่า-”

“ไม่ต้องกังวล ศิษย์พี่ใหญ่! ผมจะสั่งสอนไอ้เด็กนั่นแน่นอน ถ้าผมไม่มีปัญญาจัดการกับชาวบ้านต่ำต้อย ชื่อเสียงของสำนักอวี้ติ้งคงย่อยยับ ไปรายงานท่านอาจารย์เถอะครับ แค่บอกเขาว่าเราจะได้หญ้ากระเรียนเซียนในอีกสองวัน!” จางเปียวยืนยันอย่างมั่นใจ

ทั้งสองหารู้ไม่ว่าอาจารย์ของพวกเขารู้มานานแล้วว่าหญ้ากระเรียนเซียนอยู่ที่ไหน และถึงกับคุกเข่าลงต่อหน้าเฉินผิง

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเลิกใจอ่อนได้แล้ว ถ้าพรุ่งนี้นายไม่เห็นเฉินผิงก็ให้ฆ่าสองคนโดยไม่ต้องรีรอ ชาวบ้านชั้นต่ำเหล่านี้ต้องถูกลงโทษให้หวาดกลัวเสียก่อน ทีนี้พวกเขาจะยอมรับใช้นายอย่างแท้จริง!” อู๋เฟยอวี่เอ่ย

“อย่าห่วงเลยครับศิษย์พี่ใหญ่ ถ้าผมไม่เห็นเฉินผิงภายในสามวัน ผมจะฆ่าคนให้หมดหมู่บ้าน”

แม้จะได้ชื่อเป็นหมอมหัศจรรย์ แต่จางเปียวก็ขาดศีลธรรมทางการแพทย์ ในทางกลับกันเขาเป็นเดรัจฉานที่ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น

พวกเขาร้องไห้อย่างขมขื่น

เมื่อเห็นคนบ้านเดียวกันถูกฆ่าตายทุกวัน พวกเขาจึงเก็บงำความเดือดดาลมาตลอด

เฉินผิงเหลือบไปเห็นลานกว้างซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกล เขาเห็นเห็นศพจำนวนหนึ่งเกลื่อนกลาดอยู่รอบๆ พวกเขาคือคนที่จางเปียวถูกฆ่าตายในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา และร่างกายของพวกเขาถูกห้ามไม่ให้นำออกไป โดยไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากเพื่อข่มขู่ชาวหมู่บ้านหิน

“มั่นใจได้เลยว่าผมจะฉีกมันให้เป็นชิ้น ๆ!”

เขากัดฟันและกำมือเป็นกำปั้น แล้วปลดปล่อยคลื่นแห่งเจตจำนงสังหารอันไร้ขอบเขต

เหล่าซุนจ่างรู้สึกได้ถึงบางอย่าง เขาเองก็รีบวิ่งออกไปเมื่อเขาเห็นเฉินผิง สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาเพียงรีบจ้ำอ้าวเข้าไปหาและเริ่มถาม “เฉินผิง อาหลี่ไปตามหาคุณ คุณเห็นเขาบ้างไหม?”

เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของอาหลี่ เพราะฝ่ายหลังเป็นพี่ใหญ่ของเหล่าคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านหิน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร