เมื่อฟาดฟันใบไม้จนร่วง จางเปียวก็ตวัดดาบใส่ศีรษะของเฉินผิง
เฉินผิงหันไปด้านข้าง และคมดาบที่แหลมคมก็เลื่อนผ่านหูของเฉินผิงไป
ดาบนั้นคมมากจนเฉินผิงรู้สึกว่าผิวหนังของเขาลุกไหม้
จางเปียวทั้งโกรธและอับอายเพราะเฉินผิงเพิ่งจะหลบหลีกกระบวนท่าทั้งสองของเขา
ที่น่าสังเกตคือจางเปียวมองว่าเฉินผิงเป็นไพร่ชั้นต่ำ เขาจึงคิดว่าฝ่ายหลังคงรับมือเขาไม่ไหว
ถึงกระนั้น ไพร่ชั้นต่ำที่ถึงแม้จะไม่มีอาวุธ แต่ก็ยังหลบการโจมตีของเขาได้สองครั้ง ทำเอาจางเปียวอับอายขายหน้า “ฉันจะฆ่าแก!”
ขณะที่เขาคำราม ดาบของจางเปียวก็สว่างวาบขึ้นและสร้างคลื่นกระแทกออกไปทั่วบริเวณ
เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชาเมื่อเห็นว่าจางเปียวโกรธจัด ครู่ต่อมาเฉินผิงก็ใช้ร่างเกราะทองคำ และเกล็ดอันแวววาวก็เข้าปกป้องร่างของเขาอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...