สุดท้ายแล้วจางเปียวก็ขว้างยาพิษทั้งหมดที่มีเข้าใส่เฉินผิง ฉันแน่ใจว่าต้องมีสักอันที่สามารถฆ่าเฉินผิงได้!
ทว่าเฉินผิงก็ไม่คิดที่จะหลบ เขากลับโจมตีเข้าใส่จางเปียวด้วยกิ่งไม้ในมือแทน
ไม่กี่นาทีต่อมา จางเปียวได้ใช้ยาพิษที่เขามีอยู่ไปจนหมด แต่เฉินผิงกลับยังคงยืนอยู่โดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ ทั้งสิ้น
ในทางกลับกัน เสื้อผ้าของจางเปียวกลับอยู่ในสภาพที่ขาดวิ่น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลที่เกิดจากการโจมตีของเฉินผิง
“ได้เวลาฆ่าแกแล้ว…” เฉินผิงชำเลืองมองจางเปียวที่กำลังบาดเจ็บสาหัส เขายกกิ่งไม้ขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง
ขณะนั้น จางเปียวรู้ดีว่าเฉินผิงสามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายด้วยกิ่งไม้ธรรมดานี้แน่
จังหวะที่เฉินผิงกำลังจะจัดการกับจางเปียว จู้จือก็ตะโกนขึ้น “พี่เฉินผิง!”
เฉินผิงหันไปหาจู้จือ และอีกฝ่ายก็เอ่ยปากขอร้องว่า “พี่เฉินผิง ปล่อยให้ผมจัดการเขาได้มั้ยครับ? ผมอยากจะฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นให้ชาวบ้านด้วยมือของผมเอง!”
เฉินผิงพยักหน้า ก่อนจะคว้าที่คอเสื้อยกจางเปียวขึ้นและกระโดดเข้าไปในจัตุรัสกลางหมู่บ้านหิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...