หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2580

กลับมาที่หมู่บ้านหิน หลังจากจางเปียวได้พบกับความตายแล้ว ผู้คนต่างมารวมตัวกันยืนสงบนิ่งเพื่อไว้อาลัยให้กับชาวบ้านที่ถูกจางเปียวสังหารไป

ความสงบสุขได้กลับคืนสู่หมู่บ้านหินและในจิตใจของชาวบ้านอีกครั้ง เฉินผิงได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำคนใหม่ของพวกเขา

ผู้คนที่อยู่อาศัยในหมู่บ้านหินต่างตระหนักถึงความอ่อนแอและความเปราะบางของพวกเขา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบุคคลที่น่าเกรงขามอย่างเช่นจางเปียว

อย่างไรก็ตาม เมื่อมีเฉินผิงอยู่ใกล้ๆ สิ่งต่างๆ ก็ดูจะแตกต่างออกไป เฉินผิงไม่เพียงปกป้องพวกเขาได้เท่านั้น แต่เขายังสามารถหยุดชาวบ้านของหมู่บ้านต้าชิงไม่ให้มารังแกพวกเขาได้อีกด้วย

“ยายคะ คุณน่าจะได้เห็นว่าเฉินผิงมีความสามารถขนาดไหน เขาทำให้จางเปียวต้องทุรนทุราย! ถ้าหนูมีความสามารถได้สักครึ่งหนึ่งของเฉินผิงละก็ หนูคงสามารถปกป้องทุกคนในหมู่บ้านหินให้ปลอดภัยได้” หยุ่นเอ๋อร์เล่าเรื่องที่เฉินผิงต่อสู้กับจางเปียวให้เหล่าโปฟัง ขณะที่เธอพูด จู่ๆ เธอก็ตระหนักว่าเธออาจพูดผิดจึงรีบพูดขึ้นว่า “หนูขอโทษค่ะยาย หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ยายไม่พอใจ หนูจะหาทางรักษาดวงตาของยายเอง แม้ว่าจางเปียวจะตายแล้ว แต่เฉินผิงบอกหนูว่าเขามีวิธีรักษายายนะคะ!”

เหล่าโปยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะที่เธอลูบหัวหยุ่นเอ๋อร์อย่างเอ็นดู “เด็กโง่ ยายชินกับมันแล้วล่ะ ไม่มีใครในโลกนี้จะสามารถรักษาดวงตาของยายได้หรอก”

“ใครว่า? ผมสามารถรักษาคุณได้นะครับ” เฉินผิงพูดขณะที่เขาเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับจู้จือ

“หยุ่นเอ๋อร์ เฉินผิงกับฉันขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บสมุนไพร เขาแบ่งปันความรู้ดีๆ มากมายให้กับฉัน ดูนี่สิ เป็นสมุนไพรที่ชื่อว่าหญ้าตาทิพย์ อย่างที่เฉินผิงบอกไว้ ยาเม็ดที่ทำจากสมุนไพรนี้สามารถรักษาดวงตาของยายได้” จู้จือกล่าวอย่างกระตือรือร้น

เขามีตะกร้าแบกเอาไว้อยู่บนหลัง ร่างกายของเขาดูเลอะเทอะและสกปรกเล็กน้อย

"จริงเหรอ?" หยุ่นเอ๋อร์เดินเข้ามาหาเขาอย่างตื่นเต้นและหยิบหญ้าตาทิพย์ไป

เหล่าโปรู้ดีว่าเธอสูญเสียการมองเห็นเพราะมีคนวางยาเธอ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่รักษาดวงตาของเธอให้หายขาด “มันไม่มีประโยชน์หรอก ดวงตาของฉัน-"

ไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เฉินผิงก็พูดแทรกขึ้นทันทีว่า “เหล่าโป คุณไม่ต้องกังวลครับ ผมมีวิธีที่จะทำให้ดวงตาของคุณกลับคืนมาไม่ว่ามันจะเสียหายไปแค่ไหนก็ตาม”

การให้ปลาหนึ่งตัวนั่นคือการที่คุณให้อาหารเขาหนึ่งวัน แต่การสอนคนตกปลานั่นคือการสอนให้เขาหาเลี้ยงตัวเองไปได้ตลอดชีวิต เฉินผิงอาจสามารถรักษาชาวบ้านของหมู่บ้านหินและผลิตยาให้พวกเขาได้ แต่เขาก็ไม่อาจจะอยู่ที่นี่ไปได้ตลอด

ด้วยความสนใจที่เพิ่งค้นพบของจู้จือในศาสตร์วิชากลั่นยา เฉินผิงจึงมุ่งมั่นและตั้งใจที่จะให้คำแนะนำเขาตลอดทุกกระบวนการ เมื่อจู้จือสำเร็จวิชาและกลายเป็นนักกลั่นยา ชื่อเสียงของหมู่บ้านหินก็จะโด่งดังไปทั่วหมู่บ้านใกล้เคียง

สองชั่วโมงต่อมา ก็มีกลิ่นหอมอันน่ารื่นรมย์โชยมาจากเตาหลอมเสินหนงและเม็ดยาใสบริสุทธิ์หลายเม็ดก็ปรากฏขึ้นภายในเตาหลอม

จู้จือจ้องมองที่เม็ดยาด้วยความพิศวง ความมุ่งมั่นที่จะเป็นนักกลั่นยาภายในตัวของเขาก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้น

"เหล่าโป ดวงตาของคุณจะสามารถกลับมองเห็นได้อีกหลังจากทานยานี้” เฉินผิงพูดพร้อมยื่นยาเม็ดหนึ่งให้เหล่าโป

เหล่าโปรับยาและกลืนมันลงไปโดยไม่ลังเล เธอไว้วางใจเฉินผิงอย่างที่สุด