“รีบพาเขาไปที่เตียงเร็วเข้า...” เหล่าโปพูดกับหยุ่นเอ๋อร์และจู้จือ
พวกเขาทั้งสามมองไปยังเฉินผิงผู้ซึ่งหลับตาสนิทโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เหล่าโปเต็มไปด้วยความรู้สึกวิตกกังวล เมื่อเห็นเฉินผิงหมดสติโดยไม่ทันตั้งตัว
ในขณะเดียวกัน ณ อารามแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ห่างจากหมู่บ้านหินออกไปหลายร้อยไมล์ ชายชราคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมพร้อมกับนักบวชอีกสองรูปกำลังมุ่งความสนใจไปยังพื้นที่ซึ่งถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกสีดำ
“ทำไมถึงได้มีรัศมีมารที่หนาแน่นแผ่ขยายออกมาจากทางนั้นได้นะ? ใครกันที่กล้าเปิดเผยตัวตนว่าเป็นวิญญาณปีศาจตอนนี้?” ชายชราขมวดคิ้วพร้อมกับโบกไม้เท้า “ไปสืบหาตัวตนของผู้ที่กล้าเปิดเผยวิญญาณปีศาจกันเถอะ”
จากนั้นร่างทั้งสามก็หายไป
พวกเขาเป็นคนกลุ่มเดียวกันที่ถูกดึงความสนใจจากการปรากฏตัวของเฉินผิง เมื่อครั้งที่เฉินผิงใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์เพื่อเดินทางจากอาณาจักรนิรันดร์กลับมาสู่โลกมนุษย์ และตอนนี้ รัศมีมารของเฉินผิงก็ได้ดึงดูดความสนใจของพวกเขาอีกครั้ง
อู๋เฟยอวี่ที่กำลังเดินทางไปที่หมู่บ้านหิน ขณะที่เหตุการณ์อันน่าประหลาดใจปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา “เนี่ยเหิง ดูนั่นสิ เกิดอะไรขึ้นตรงนั้นน่ะ?” เขาอุทานด้วยความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...