หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2583

เหล่าผู้อยู่อาศัยของหมู่บ้านหินต่างรู้สึกเศร้าเสียใจอย่างมาก แต่พวกเขาก็ไร้ซึ่งพลังที่จะเข้าไปต่อต้าน

เหล่าซุนจ่างก้าวออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว "ได้โปรด ใจเย็นๆ ก่อน! เฉินผิงไม่ได้อยู่ที่หมู่บ้านหินแห่งนี้ แต่ฉันสามารถส่งคนออกไปช่วยตามหาเขาได้!”

เหล่าซุนจ่างรู้ดีว่าตอนนี้เฉินผิงยังคงไม่ได้สติ หากพวกเขายอมมอบตัวเฉินผิงไปในตอนนี้ มันจะนำไปสู่การตายของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และยังส่งผลร้ายต่อหมู่บ้านหินอีกด้วย

เขาคิดว่าการถ่วงเวลาไว้และรอให้เฉินผิงฟื้นคืนสตินั้น อาจจะพอมีโอกาสที่เฉินผิงจะเอาชนะศัตรูทั้งสองได้

“แกคิดว่าแกกำลังพยายามหลอกใครอยู่อย่างนั้นเหรอ? รัศมีแห่งปีศาจที่ปกคลุมไปทั่วทั้งหมู่บ้านหินก่อนหน้านี้ต้องเป็นฝีมือของเฉินผิงอย่างแน่นอน เขาจะต้องอยู่ในหมู่บ้านนี้ ถ้าแกยังไม่ยอมส่งตัวมันมาให้ฉัน ฉันจะฆ่าทุกคนในหมู่บ้านนี้!”

อู๋เฟยอวี่ส่งเหล่าซุนจ่างลอยออกไปด้วยการตบแค่เพียงครั้งเดียว

เหล่าซุนจ่างกระแทกลงกับพื้นและกระอักเลือดออกมา เมื่อเห็นเช่นนั้น ทุกคนก็รีบเข้าไปช่วยพยุงเขาขึ้นมา

พวกเขาจ้องมองไปที่อู๋เฟยอวี่อย่างเจ็บแค้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดหรือเปิดเผยที่อยู่ของเฉินผิง

อู๋เฟยอวี่ยกฝ่ามือขึ้นอีกครั้ง และรัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พลุ่งพล่านออกมาจากภายในร่างกายของเขา หากเขาปล่อยพลังการโจมตีนี้ออกไป ชาวบ้านจะต้องล้มตายเป็นจำนวนมากทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" ทันใดนั้นเหล่าโปก็เดินออกมาจากฝูงชน

อู๋เฟยอวี่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นเหล่าโป “แกเป็นใคร ยายแก่?”

“เฉินผิงไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านนี้ ฉันเองแหละที่เป็นคนปล่อยรัศมีมารออกมา!”

หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ปรากฏหมอกสีดำเข้าปกคลุมร่างกายของเธอ ยิ่งทำให้เธอดูน่ากลัวมากขึ้น

เหล่าชาวบ้านของหมู่บ้านหินต่างถอยหนีด้วยความหวาดกลัวและถอยห่างจากเธอ ไม่มีใครสักคนในหมู่พวกเขาที่รู้ถึงสถานะของเหล่าโปว่าเป็นผู้ฝึกฝนวิชามาร

เป็นเวลากว่าหลายทศวรรษแล้วที่เหล่าโปปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเธอในขณะที่อาศัยอยู่ที่นี่ การเปิดเผยตัวตนของเธอออกมาอย่างกะทันหันนั้นทำให้ชาวบ้านต่างรู้สึกหวาดกลัว

แม้แต่อู๋เฟยอวี่เองก็ไม่อาจซ่อนความตกใจไว้ได้เช่นกัน “แกเป็นผู้ฝึกฝนวิชามารอย่างนั้นรึ?”

“ใช่แล้ว” เหล่าโปตอบ

ตู้ม!

เธอพยายามที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล

“อย่าดิ้นรนจะดีกว่า ตอนนี้แกถูกพิษของผงสลายพลังเข้าไป และแกก็สูญเสียพละกำลังไป” อู๋เฟยอวี่เย้ยหยัน

เขายกขาขึ้นและเหยียบลงบนร่างของเหล่าโปซ้ำ

เหล่าโปหลับตาด้วยความสลดใจ ในฐานะผู้ฝึกฝนวิชามาร เธอย่อมรู้ดีถึงผลของการเปิดเผยตัวตนของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเสียสละตัวเองเพื่อซื้อเวลาให้กับเฉินผิงมากขึ้น

มิฉะนั้นทุกคนจากหมู่บ้านหินจะต้องทนทุกข์ทรมานกับผลที่ตามมาเช่นกัน

พวกชาวบ้านต่างรู้สึกโกรธมากที่เห็นอู๋เฟยอวี่เหยียบร่างของเหล่าโป แม้ว่าตอนนี้พวกเขาได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเหล่าโปที่เป็นผู้ฝึกฝนวิชามารแล้ว แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าเธอไม่เคยกระทำความผิดใดๆ เลยในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา

“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราพบเรื่องน่าประหลาดใจเมื่อเรามาที่นี่เพื่อจับเฉินผิง” ริมฝีปากของอู๋เฟยอวี่โค้งงอเป็นรอยยิ้มในขณะที่เขาจ้องมองไปยังเหล่าโปที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา จากนั้นเขามองไปที่ชาวบ้านของหมู่บ้านหินและพูดว่า “พวกแกมีเวลาห้านาทีในการส่งตัวเฉินผิงออกมา ถ้าฉันไม่เห็นเฉินผิงภายในห้านาทีละก็ ฉันจะทำให้หมู่บ้านของพวกแกหายไปตลอดกาล!”