หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2584

ผู้คนในหมู่บ้านหินต่างพากันตื่นกลัวหลังจากได้ยินคำขู่ของอู๋เฟยอวี่ พวกเขารู้ดีถึงความจริงที่ว่าอู๋เฟยอวี่เป็นคนที่ทำตามที่เขาขู่เอาไว้อย่างแน่นอน

ถึงกระนั้นแล้ว ก็ไม่มีใครยอมบอกที่อยู่ของเฉินผิงโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเหล่าซุนจ่าง พวกเขายังคงถ่วงเวลาต่อไป

ใบหน้าของอู๋เฟยอวี่เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธเมื่อเห็นชาวบ้านดื้อรั้นเพียงใด

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้น ในเมื่อพวกแกไม่ยอมบอกในสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันก็จะฆ่าพวกแกให้หมด มาดูกันซิว่าเฉินผิงจะโผล่หัวออกมามั้ย!” อู๋เฟยอวี่กล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นฟ้าและหันไปยังทิศทางของชาวบ้าน

คลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวในรูปฝ่ามือขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้น พลังนั่นค่อยๆ พุ่งลงมายังพวกเขา พวกเขารู้สึกถึงแรงกดอันมหาศาลราวกับว่ากำลังจะถูกภูเขาทั้งลูกบดขยี้

ขณะที่ชาวบ้านกำลังจะถูกฝ่ามือยักษ์เข้าบดขยี้ จู่ๆ ก็มีแสงเจิดจ้าหนึ่งพุ่งมาจากขอบฟ้าปะทะเข้ากับพลังฝ่ามือ ส่งผลให้มันหายไปในทันที

"อะไรกัน? ใครเป็นคนทำ?” อู๋เฟยอวี่อุทานขณะมองดูอย่างกังวลใจ

เนี่ยเหิงเองก็ขมวดคิ้วและพยายามมองหาว่าการโจมตีนั้นมาจากไหน

ด้วยระดับพลังของเราแล้ว เราย่อมต้องรู้ตัวอย่างแน่นอนหากมีคนกำลังเข้าใกล้! แต่เรากลับไม่รู้ถึงการปรากฏตัวของบุคคลนี้จนกระทั่งเขาปล่อยพลังโจมตีออกมา นั่นแสดงให้เห็นว่าเขามีความแข็งแกร่งมากเพียงใด!

“คนจากสำนักอวี้ติ้งควรจะช่วยเหลือผู้อื่นสิ แต่คุณสองคนกลับคิดฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์…” ชายชราคนหนึ่งกล่าว เขาค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นหลังจากแสงสีขาวจางหายไป โดยมีนักบวชชายหญิงคู่หนึ่งเดินตามหลังอย่างใกล้ชิด

“หุบปากซะ ไอ้แก่! แกไม่มีสิทธิ์วิจารณ์เรา! ว่าแต่แกเป็นใครกัน?” อู๋เฟยอวี่ตะคอกใส่ชายชราอย่างโกรธแค้น

อย่างไรก็ตาม เนี่ยเหิงที่ยืนอยู่ข้างอู๋เฟยอวี่กลับรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก ตัวของเขาสั่นเทาด้วยความสะพรึงเมื่อเห็นอู๋เฟยอวี่ตะคอกใส่ชายชรา

“ผมต้องขออภัยในความเขลาของอู๋เฟยอวี่ด้วยครับ ท่านเจ้าอาวาสฉีเต้าจาง โปรดอย่าถือสาเอาคำพูดของเขามาใส่ใจเลยครับ!” เนี่ยเหิงพูดพร้อมมองไปยังอู๋เฟยอวี่ด้วยขุ่นเคือง “ไอ้หน้าโง่! รีบคุกเข่าขอโทษเจ้าอาวาสฉีเต้าจางซะ!”

“ชาวบ้านเหล่านี้ฆ่าคนของพวกคุณไปคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไงกัน?"

ฉีเต้าจางรู้ดีว่าชาวบ้านมีความสามารถแค่ไหน การที่พวกเขาจะฆ่าศิษย์ของสำนักย่อมไม่มีทางเป็นไปได้

“มันเป็นเรื่องจริงครับ ท่านเจ้าอาวาสฉีเต้าจาง! มีชาวบ้านคนหนึ่งชื่อเฉินผิง เขามีพลังที่เหลือเชื่อแต่ยังคงปิดบังความสามารถของเขาไว้ตลอดเวลา เขาจับคนของเราไปและฆ่าเขาโดยไม่ทันตั้งตัว! ผมกำลังสงสัยว่าเขาเป็นผู้ฝึกฝนวิชามารและซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านหินแห่งนี้ รัศมีแห่งปีศาจที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันในสถานที่แห่งนี้ถือเป็นเครื่องพิสูจน์ได้เป็นอย่างดีครับ! ความจริงที่ว่าชาวบ้านเหล่านี้ได้ให้ความช่วยเหลือเฉินผิง นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังช่วยเหลือผู้ฝึกฝนวิชามาร เราควรฆ่าพวกมันให้หมดครับ!” เนี่ยเหิงกล่าวว่า

ฉีเต้าจางพยักหน้า “ฉันเองก็มาที่นี่เพราะรัศมีมาร เป็นเวลานานมากแล้วที่ฉันไม่ได้สัมผัสถึงรัศมีมารที่รุนแรงเช่นนี้”

“เราจับผู้ฝึกฝนวิชามารได้ที่หมู่บ้านหินครับ ท่านเจ้าอาวาสฉีเต้าจาง และเธอก็ยังยอมรับเองอีกด้วยครับ” อู๋เฟยอวี่กล่าวขณะลากเหล่าโปให้ยืนขึ้น

ฉีเต้าจางมองที่เหล่าโป “ที่แท้เธอคือผู้ฝึกฝนวิชามารสินะ แต่เธอไม่มีลูกประคำปีศาจแล้ว ดังนั้นเธอจึงทำอะไรไม่ได้มากนัก รัศมีมารจะต้องมาจากอีกคนที่อยู่ในหมู่บ้านหินแห่งนี้”