เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2596

จู้จือเห็นว่าเฉินผิงยืนนิ่งอยู่กับที่และสังเกตเห็นว่าอู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงกำลังหลบหนี เขาจึงตะโกนว่า “พี่เฉินผิง พวกมันกำลังหนีไปแล้ว!”

แต่ทว่าเฉินผิงกลับยังคงยืนนิ่งราวกับรูปปั้น

ทันทีที่อู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงจากไป ภายในดวงตาของเฉินผิงก็เกิดปฏิกิริยาบางอย่าง

“ฉันเข้าใจแล้ว... ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าพลังสามเผ่าพันธุ์มีไว้เพื่ออะไร...”

ความปีติยินดีก็ปรากฏขั้นบนใบหน้าของเฉินผิงทันที เขาหันไปยังทิศทางที่อู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงวิ่งหนีไป จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าก่อนจะหายตัวไป

ไม่ว่าเขาจะใช้กระบวนท่าใดก็ตาม พลังที่เขาใช้จะเป็นเพียงแค่หนึ่งในพลังสามเผ่าพันธุ์เท่านั้น ไม่มีวิชาใดที่เขาจะสามารถนำพลังสามเผ่าพันธุ์มาใช้ได้อย่างเต็มที่ ในที่สุดเฉินผิงเข้าใจทุกอย่าง

เมื่ออู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงไม่เห็นร่องรอยของเฉินผิง ทั้งสองก็หยุดพักเพื่อปาดเหงื่อที่ไหลเย็นจนชุ่มไปทั่วหน้าผาก

“ในที่สุดเราก็หนีออกมาได้ ฉันไม่คิดเลยว่าหมอนั่นจะมีพลังมากมายขนาดนี้ ฉันสงสัยจังว่าเขาอยู่ฝ่ายไหนกันแน่” อู๋เฟยอวี่กล่าวอย่างสงสัย

ยังไงเสีย มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่คนแข็งแกร่งอย่างเฉินผิงจะเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ การจะไปให้ถึงระดับของเฉินผิงนั้น จำเป็นที่จะต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมากในการฝึกบำเพ็ญญาณ ซึ่งนั่นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย และไม่มีชาวบ้านคนไหนจะสามารถหาทรัพยากรมาได้จำนวนมากขนาดนั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร