หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2596

จู้จือเห็นว่าเฉินผิงยืนนิ่งอยู่กับที่และสังเกตเห็นว่าอู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงกำลังหลบหนี เขาจึงตะโกนว่า “พี่เฉินผิง พวกมันกำลังหนีไปแล้ว!”

แต่ทว่าเฉินผิงกลับยังคงยืนนิ่งราวกับรูปปั้น

ทันทีที่อู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงจากไป ภายในดวงตาของเฉินผิงก็เกิดปฏิกิริยาบางอย่าง

“ฉันเข้าใจแล้ว... ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าพลังสามเผ่าพันธุ์มีไว้เพื่ออะไร...”

ความปีติยินดีก็ปรากฏขั้นบนใบหน้าของเฉินผิงทันที เขาหันไปยังทิศทางที่อู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงวิ่งหนีไป จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าก่อนจะหายตัวไป

ไม่ว่าเขาจะใช้กระบวนท่าใดก็ตาม พลังที่เขาใช้จะเป็นเพียงแค่หนึ่งในพลังสามเผ่าพันธุ์เท่านั้น ไม่มีวิชาใดที่เขาจะสามารถนำพลังสามเผ่าพันธุ์มาใช้ได้อย่างเต็มที่ ในที่สุดเฉินผิงเข้าใจทุกอย่าง

เมื่ออู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงไม่เห็นร่องรอยของเฉินผิง ทั้งสองก็หยุดพักเพื่อปาดเหงื่อที่ไหลเย็นจนชุ่มไปทั่วหน้าผาก

“ในที่สุดเราก็หนีออกมาได้ ฉันไม่คิดเลยว่าหมอนั่นจะมีพลังมากมายขนาดนี้ ฉันสงสัยจังว่าเขาอยู่ฝ่ายไหนกันแน่” อู๋เฟยอวี่กล่าวอย่างสงสัย

ยังไงเสีย มันไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่คนแข็งแกร่งอย่างเฉินผิงจะเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาๆ การจะไปให้ถึงระดับของเฉินผิงนั้น จำเป็นที่จะต้องใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมากในการฝึกบำเพ็ญญาณ ซึ่งนั่นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย และไม่มีชาวบ้านคนไหนจะสามารถหาทรัพยากรมาได้จำนวนมากขนาดนั้น

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เราต้องกลับไปรายงานเรื่องนี้กับพวกเขา”

“พวกเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวหมอนั่นตามเรามาอีก”

ด้วยความหวาดกลัวที่มีต่อเฉินผิง เนี่ยเหิงจึงเร่งเร้าให้อู๋เฟยอวี่รีบเดินทางต่อ

อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อ ก็มีลำแสงหนึ่งพุ่งเข้ามาที่พวกเขา ไม่ทันที่คนทั้งสองจะได้ตั้งตัว อู๋เฟยอวี่ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"อ๊าก!"

แขนข้างหนึ่งของอู๋เฟยอวี่ลอยขึ้นไปในอากาศ และในวินาทีถัดมา ต้นแขนของเขาก็เริ่มมีเลือดพุ่งออกมามากมาย

“ขะ-เขารวดเร็วได้ขนาดนี้เชียวหรือเนี่ย?”

พลังที่เฉินผิงแสดงออกมากำลังทำให้ชายทั้งสองแทบเสียสติ

“พวกแกนี่โชคดีมากเลยนะ ที่ได้เป็นผู้ร่วมการทดสอบของพลังสามเผ่าพันธุ์ครั้งนี้” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น

“พลังสามเผ่าพันธุ์?” ทั้งเนี่ยเหิงและอู๋เฟยอวี่ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อโดยไม่รู้ว่ามันคืออะไร

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดออก เฉินผิงก็โบกสะบัดมือส่งดาบบินตรงเข้าหาพวกเขา

ในขณะนั้น เนี่ยเหิงใช้พลังเรียกโล่ออกมาและตะโกนว่า "อู๋เฟยอวี่ เอาเหรียญตราคุ้มภัยออกมา!"

อู๋เฟยอวี่เรียกสติของตนกลับมาและรีบหยิบเหรียญตราคุ้มภัยออกมาจากกระเป๋าข้างเอวของเขา จากนั้นเขาใช้เลือดที่แขนที่ขาดของเขาทาลงบนเหรียญตรานั่น

เหรียญตราคุ้มภัยส่องแสงสีทองออกมา และลำแสงของมันก็ล้อมรอบชายทั้งสองเอาไว้อย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกัน เนี่ยเหิงก็หยิบเหรียญตราคุ้มภัยของเขาออกมาและกระอักเลือดลงไปบนเหรียญ