เฉินผิงเพิ่งตระหนักได้ว่าเขาไม่เห็นเหล่าโปเลยตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา เขาจึงหันไปหาหยุ่นเอ๋อร์และถามว่า “หยุ่นเอ๋อร์ ยายของคุณอยู่ที่ไหนเหรอ?”
เฉินผิงอยากขอบคุณเหล่าโป เพราะลูกประคำปีศาจของเธอทำให้เขาได้รับพลังสามเผ่าพันธุ์มา
อย่างไรก็ตาม วินาทีที่เฉินผิงเอ่ยถามกลับถูกหยุ่นเอ๋อร์ตวาดใส่ ทำให้เขารู้สึกงุนงง
“เฉินผิง ยายของหยุ่นเอ๋อร์ถูกเจ้าอาวาสฉีเต้าจางจับตัวไป...” เหล่าซุนจ่างกล่าวออกมาอย่างสิ้นหวัง
แม้จะพบว่าเหล่าโปเป็นมาร แต่เหล่าโปก็อาศัยอยู่ในหมู่บ้านหินมาหลายปีแล้ว และเธอก็เป็นคนจิตใจดีที่คอยดูแลหยุ่นเอ๋อร์มาตลอด ดังนั้น เหล่าซุนจ่างจึงรู้สึกเสียใจที่เหล่าโปถูกจับตัวไป
“เจ้าอาวาสฉีเต้าจาง?” เฉินผิงขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
“ผมได้ยินมาว่าเจ้าอาวาสฉีเต้าจางเกลียดพวกมารเป็นที่สุด เขาจะคอยตามล่าพวกมารไปทุกหนแห่งและจับตัวพวกเขาไป ผมไม่คิดว่าเหล่าโปจะมีชีวิตรอดหลังจากถูกเจ้าอาวาสฉีเต้าจางจับตัวไป” เหล่าซุนจ่างกระซิบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...