หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2599

ความแข็งแกร่งทางจิตใจของเนี่ยเหิงมาถึงขีดจำกัดเสียแล้ว ตอนนี้เขากำลังอ้อนวอนขอความเมตตาจากเฉินผิงเหมือนกับนักโทษที่อ้อนวอนต่อเพชฌฆาต เขายอมทำทุกอย่างเพื่อขอให้เฉินผิงไว้ชีวิตเขา

“บอกเหตุผลที่ฉันจะควรจะไว้ชีวิตแกมาหน่อยซิ” เฉินผิงพูด เขาอยากฟังคำตอบของเนี่ยเหิง

กงล้อแห่งความคิดภายในสมองของเนี่ยเหิงทำงานอย่างรวดเร็วจนแทบลุกเป็นไฟทันที หากเขาต้องการให้เฉินผิงไว้ชีวิต เขาจะต้องคิดหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อเฉินผิงเท่านั้น

สิ่งเดียวที่จะทำให้เฉินผิงเปลี่ยนใจได้คือทรัพยากร ทรัพยากรคือทุกสิ่งทุกอย่างในอาณาจักรนิรันดร์ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าใครก็ต้องการทรัพยากรที่เพียงพอต่อการยกระดับการฝึกบำเพ็ญญาณของตนอย่างรวดเร็ว

“เฉินผิงถ้าแกไว้ชีวิตฉันละก็ ฉันจะหาทางเอาทรัพยากรและยาของสำนักอวี้ติ้งทั้งหมดมาให้แกเลย ด้วยของพวกนั้น รับรองได้เลยว่าแกจะสามารถบรรลุจากระดับผู้จำแลงไปสู่ระดับผู้ฝ่าทะลวงได้อย่างแน่นอน” เนี่ยเหิงรีบตะโกนบอก โดยรู้ว่าการเสนอทรัพยากรเป็นสิ่งเดียวที่พอจะโน้มน้าวใจเฉินผิงได้

“แกเป็นแค่ลูกศิษย์ของสำนักอวี้ติ้ง แกจะสามารถเอาทรัพยากรทั้งหมดของพวกมันมาให้ฉันได้อย่างนั้นเหรอ?”

เฉินผิงพูดเย้ย เขารู้ดีว่าเนี่ยเหิงเพียงแค่พูดเรื่องไร้สาระออกมาเพื่อพยายามที่จะเอาชีวิตรอด

"แต่ฉันไม่ใช่ศิษย์ธรรมดา ฉันเป็นศิษย์คนโตที่สุดในสำนักอวี้ติ้งแถมยังเป็นผู้สืบทอดของสำนัก ถ้าอาจารย์ของฉันตาย ฉันก็จะได้เป็นเจ้าสำนักคนต่อไป เมื่อถึงตอนนั้น ทรัพยากรทั้งหมดของสำนักก็จะตกเป็นของแก” เนี่ยเหิงรีบอธิบาย

แต่เฉินผิงยังคงเย้ยหยันเขา “ถ้าตอนนี้ฉันฆ่าแกและทำลายสำนักอวี้ติ้ง ทรัพยากรทั้งหมดในสำนักของแกก็ตกเป็นของฉันอยู่ดี แล้วทำไมฉันจะต้องรอจนกว่าแกจะเป็นเจ้าสำนักด้วยล่ะ? มันคงทำให้ฉันเสียเวลาน่าดูเลย”

ขณะที่เนี่ยเหิงกำลังจะอ้าปากเพื่อตอบเฉินผิงกลับไปว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะกวาดล้างสำนักอวี้ติ้งทั้งหมด แต่นั่นจะไม่ยิ่งทำให้เฉินผิงโกรธมากขึ้นหรอกหรือ? เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็เลือกที่เก็บคำพูดเหล่านั้นทิ้งไป

“ไม่ ไม่ แกไม่จำเป็นต้องรอจนกว่าฉันจะเป็นเจ้าสำนัก ฉันสามารถพาแกไปที่สำนักอวี้ติ้งได้ทันที ด้วยความแข็งแกร่งของแกในตอนนี้ อาจารย์ของฉันต้องเห็นคุณค่าของแกและอยากให้แกเข้าร่วมกับสำนักของเราอย่างแน่นอน ตอนนั้นแกก็จะสามารถเข้าถึงบ่อน้ำสมุนไพรได้เมื่อมันถูกเปิดออก ส่วนคลังเก็บยา เมื่อแกอยู่ในสำนักแล้ว พวกเราทั้งคู่ร่วมมือกันเพื่อหาทางที่จะจบชีวิตอาจารย์ของฉันด้วยอุบัติเหตุรวมไปถึงผู้อาวุโสอีกสองคนในสำนัก หลังจากนั้น ฉันก็จะได้เป็นเจ้าสำนัก และสำนักอวี้ติ้งก็จะเป็นของแกด้วยเช่นกัน”

เพื่อปกป้องชีวิตของตน เนี่ยเหิงถึงกับยอมเต็มใจพูดจาดูหมิ่นและหักหลังสำนักตนเอง

เฉินผิงมองเนี่ยเหิงด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดเลยว่าคนที่มีความแน่วแน่อย่างเนี่ยเหิงจะยอมทำทุกอย่างได้ในยามสิ้นหวัง

แต่เขาต้องยอมรับว่าเรื่องที่เนี่ยเหิงบอกกับเขานั้นน่าดึงดูดใจไม่น้อย