ความแข็งแกร่งทางจิตใจของเนี่ยเหิงมาถึงขีดจำกัดเสียแล้ว ตอนนี้เขากำลังอ้อนวอนขอความเมตตาจากเฉินผิงเหมือนกับนักโทษที่อ้อนวอนต่อเพชฌฆาต เขายอมทำทุกอย่างเพื่อขอให้เฉินผิงไว้ชีวิตเขา
“บอกเหตุผลที่ฉันจะควรจะไว้ชีวิตแกมาหน่อยซิ” เฉินผิงพูด เขาอยากฟังคำตอบของเนี่ยเหิง
กงล้อแห่งความคิดภายในสมองของเนี่ยเหิงทำงานอย่างรวดเร็วจนแทบลุกเป็นไฟทันที หากเขาต้องการให้เฉินผิงไว้ชีวิต เขาจะต้องคิดหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อเฉินผิงเท่านั้น
สิ่งเดียวที่จะทำให้เฉินผิงเปลี่ยนใจได้คือทรัพยากร ทรัพยากรคือทุกสิ่งทุกอย่างในอาณาจักรนิรันดร์ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าใครก็ต้องการทรัพยากรที่เพียงพอต่อการยกระดับการฝึกบำเพ็ญญาณของตนอย่างรวดเร็ว
“เฉินผิงถ้าแกไว้ชีวิตฉันละก็ ฉันจะหาทางเอาทรัพยากรและยาของสำนักอวี้ติ้งทั้งหมดมาให้แกเลย ด้วยของพวกนั้น รับรองได้เลยว่าแกจะสามารถบรรลุจากระดับผู้จำแลงไปสู่ระดับผู้ฝ่าทะลวงได้อย่างแน่นอน” เนี่ยเหิงรีบตะโกนบอก โดยรู้ว่าการเสนอทรัพยากรเป็นสิ่งเดียวที่พอจะโน้มน้าวใจเฉินผิงได้
“แกเป็นแค่ลูกศิษย์ของสำนักอวี้ติ้ง แกจะสามารถเอาทรัพยากรทั้งหมดของพวกมันมาให้ฉันได้อย่างนั้นเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...