หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2600

ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินผิงในปัจจุบัน มันดูจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากเล็กน้อยหากเขาคิดที่จะทำลายสำนักอวี้ติ้ง และต่อให้เขาทำเช่นนั้น เขาก็จะไม่ได้รับประโยชน์ใดๆ อยู่ดี

แต่ถ้าหากเขาสามารถทำให้สำนักอวี้ติ้งมาอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาได้ ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือการครอบครองทรัพยากรที่มีอยู่มากมายของสำนัก เขาก็จะสามารถใช้ทรัพยากรเหล่านั้นเพื่อบรรลุผ่านระดับผู้จำแลงและก้าวเข้าสู่ระดับกึ่งเซียนได้ เมื่อทำสำเร็จ เขาก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขาอีกต่อไป

และตอนนั้น เฉินผิงก็สามารถใช้อิทธิพลของสำนักอวี้ติ้งเพื่อเป็นประโยชน์ในการตามหาซูอวี่ฉี หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ

นอกจากนี้ เมื่อเขามีพลังที่มากพอ เขาก็จะสามารถช่วยยี่เหอรวมใจกับราชาทั้งสามและประมุขทั้งสี่ให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ เมื่อนั้น เฉินผิงก็จะสามารถสั่งการเผ่าพันธุ์อสูรได้เกือบทั้งหมด และนั่นจะยิ่งทำให้ง่ายต่อการขยายอิทธิพลของเขาในอาณาจักรนิรันดร์

เนี่ยเหิงเริ่มรู้สึกมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความลังเลใจของเฉินผิง เขารีบพูดเสริมด้วยความตื่นเต้นว่า “ถ้านายไว้ชีวิตฉันละก็ ฉันสาบานว่าจะจงรักภักดีและเชื่อฟังคำสั่งของนายทุกอย่าง ฉันรู้ว่านายคงไม่เชื่อใจฉัน ฉันสามารถมอบวิญญาณของฉันให้นายเก็บไว้ก็ได้ ถ้าฉันแสดงความไม่ซื่อสัตย์ออกมาเมื่อไหร่ นายก็สามารถฆ่าฉันได้ทุกเมื่อ”

เนี่ยเหิงเพิ่มเดิมพัน เพราะเขากลัวว่าจะไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเฉินผิงได้

เขารู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด เมื่อมองอู๋เฟยอวี่ที่ชีวิตกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ความรู้สึกหวาดกลัวก็คืบคลานเข้ามาในหัวใจของเนี่ยเหิงทันที

“แกรู้ได้ยังไงว่าอาจารย์ของแกจะยอมรับฉันหลังจากที่ฉันฆ่าอู๋เฟยอวี่ไปแล้ว? แถมยังมีความขัดแย้งระหว่างฉันกับอาจารย์ของแกอีก เขาถึงขนาดต้องคุกเข่าต่อหน้าฉันก่อนหน้านี้เชียวนะ”

เฉินผิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับหูอี้เซียว

เนี่ยเหิงรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่ได้ยินว่าอาจารย์ของเขาเคยก้มหัวแทบเท้าของเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เขากลับตอบอย่างรวดเร็วว่า “อาจารย์ของฉันเป็นคนที่โลภมากเป็นพิเศษ เขาต้องการให้เราพาตัวนายกลับไปเป็นๆ เพราะเขาต้องอยากได้ของวิเศษของนาย นายสามารถมอบของวิเศษให้เขาก่อน เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น และฉันก็จะเล่นไปตามบท ส่วนการตายของอู๋เฟยอวี่นั้น อาจารย์ของฉันไม่ใส่ใจอยู่แล้ว เมื่อฉันได้กลายเป็นผู้นำของสำนักอวี้ติ้ง ของวิเศษเหล่านั้นจะถูกส่งคืนให้นาย”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเนี่ยเหิงเป็นคนหัวไวขนาดไหน เขาพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอด

ถึงกระนั้น เฉินผิงยังต้องอธิบายเหตุผลให้เหล่าซุนจ่างและคนอื่นๆ ฟังเกี่ยวกับการปล่อยตัวเนี่ยเหิง

"เหล่าซุนจ่างครับ เนี่ยเหิง—”

เฉินผิงต้องการอธิบายกับเหล่าซุนจ่างว่าเนี่ยเหิงอาจมีประโยชน์กับเขา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เหล่าซุนจ่างก็พูดแทรกขึ้นว่า “เฉินผิง เราเข้าใจในเจตนาของคุณ ไม่เป็นไรเลย นอกจากนี้ เนี่ยเหิงเองก็ไม่เคยฆ่าชาวบ้านของเรา คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดหรอกนะ แค่อู๋เฟยอวี่ตายก็เพียงพอแล้ว แถมกองกำลังของหมู่บ้านต้าชิงก็ถูกคุณกำจัดไปจนหมดแล้ว อีกไม่กี่วัน ผมจะพาคนไปที่หมู่บ้านต้าชิงและขนย้ายทรัพยากรทั้งหมดของพวกเขากลับมาที่นี่”

เมื่อเห็นความใจกว้างของเหล่าซุนจ่าง เฉินผิงจึงทำได้เพียงแสดงความขอบคุณ

หลังจากนั้น เฉินผิงก็ได้เตรียมขี้ผึ้งผสมหยกนิลและทามันลงบนแขนขาของเนี่ยเหิง เพื่อเร่งการฟื้นฟูร่างกายของเขา