หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2601

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องลับของนครหมิงลี่ ลี่หวังกำลังถือธนูคันหนึ่งไว้ในมือและค่อยๆ ลูบมันอย่างทะนุถนอมพร้อมด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น

ข้างๆ ลี่หวังมีชายผู้หนึ่ง ปากของเขาลักษณะยื่นออกมาและแก้มที่มีรอยบุ๋ม ใบหน้าของเขาละม้ายคล้ายกับหนู ชายผู้นี้กำลังจ้องมองลี่หวังด้วยแววตาที่เป็นประกาย

“ตุ่นอสูร มีใครเห็นแกขโมยธนูศักดิ์สิทธิ์นี้อีกหรือเปล่า?” ลี่หวังถามตุ่นอสูร

“ท่านราชาลี่หวัง ผมมั่นใจว่าไม่มีใครเห็นอย่างแน่นอนครับ ผมเข้าใจถึงความสำคัญที่แสนจะพิเศษของธนูศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นอย่างดีครับ แล้วผมจะให้ใครมาเห็นว่าผมขโมยมันได้ยังไงล่ะครับ?” ตุ่นอสูรกล่าวเพื่อเพิ่มความมั่นใจแก่ลี่หวัง

"ดี แกทำได้ดีมาก” ลี่หวังพยักหน้า “ธนูนี้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังมหาศาล แต่ทว่าของวิเศษชิ้นนี้เป็นเหมือนดั่งดาบที่มีสองคม ถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันครอบครองธนูศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้ ฉันคงไม่มีทางอยู่ได้อย่างสงบสุขในนครหมิงลี่อีกต่อไป”

“ท่านราชาลี่หวัง อย่ากังวลไปเลยครับ ผมกลับเข้าไปในเมืองโดยใช้เส้นทางใต้ดิน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด” ตุ่นอสูรกล่าวด้วยความมั่นใจอย่างที่สุด

“ใครจะไปคิดว่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์เช่นธนูนี้จะปรากฏตัวขึ้นในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขาที่รกร้างได้ นี่ต้องเป็นโชคชะตาอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”

ลี่หวังยังคงลูบคลำที่ธนูศักดิ์สิทธิ์ ก่อนจะโบกมือเรียกให้ตุ่นอสูรเดินเขามาหาเขา “แกทำงานได้ยอดเยี่ยมมาก มานี่สิ ฉันจะตอบแทนแกอย่างงาม”

ตุ่นอสูรเดินเข้าไปหาเขาอย่างกระตือรือร้นด้วยความตื่นเต้น เขาอยากรู้ว่าลี่หวังจะให้รางวัลอะไรแก่เขา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาเข้าไปใกล้ เจตจำนงสังหารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของลี่หวัง เขาใช้กระบวนท่าฝ่ามืออันรวดเร็วฟาดไปที่ศีรษะของตุ่นอสูร

เพี๊ยะ!

ก่อนที่ตุ่นอสูรจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ถูกฆ่าตายในทันใด ศีรษะของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้างด้วยความสับสนจนกระทั่งลมหายใจเฮือกสุดท้าย

ลี่หวังหยิบผงสีขาวออกมาจากกระเป๋าของเขาและโรยมันลงบนร่างของตุ่นอสูร ไม่นานร่างของอีกฝ่ายก็ละลายกลายเป็นหนองและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“ตอนนี้ ก็ไม่มีใครรู้ว่าธนูศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือของฉันอีกแล้ว” ลี่หวังจ้องมองคันธนูและกวัดแกว่งมันอย่างมีความสุข

เขาพยายามดึงสายธนูแต่มันก็ขยับได้เพียงเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะออกแรงทั้งหมดที่มีแล้วก็ตาม

"ไม่เลย นครหมิงลี่รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ต้อนรับคุณ คุณหู ผมขอทราบจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมเยียนของคุณหน่อยจะได้มั้ย?” ลี่หวังรู้ว่าหูอี้เซียวจะต้องมีเหตุผลบางอะไรอย่างที่เขาแวะมาโดยไม่บอกล่วงหน้า

หูอี้เซียวมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าที่หนักใจและลังเล ลี่หวังเข้าใจเจตนาของเขาได้ทันทีจึงโบกมือ “ฉันอยากให้ทุกคนออกไป ห้ามผู้ใดเข้ามาโดยปราศจากคำสั่งของฉัน”

ไม่นาน ก็เหลือเพียงแค่หูอี้เซียวและลี่หวังอยู่ในห้องนั่งเล่นตามลำพัง

“ตอนนี้ คุณจะพูดออกมาได้หรือยัง คุณหู?” ลี่หวังถาม

“ท่านราชาลี่หวัง เหตุผลที่ผมมาหาท่านในวันนี้ก็เพื่อมาขอความร่วมมือกับนครหมิงลี่” หูอี้เซียวอธิบายเพิ่มเติม

“ความร่วมมือ?” ลี่หวังแทบไม่อยากเชื่อเพราะปกติแล้ว พวกเขามักจะเป็นฝ่ายขอความช่วยเหลือจากสำนักอวี้ติ้งมากกว่า

ยิ่งไปกว่านั้น สำนักอวี้ติ้งมีบทบาทสำคัญในการช่วยพวกเขากลั่นยาและรักษาโรคภัยไข้เจ็บ เขาไม่คาดคิดว่าจู่ๆ หูอี้เซียวจะปรากฏตัวขึ้นและขอความร่วมมือจากพวกเขา ซึ่งนั่นทำให้ลี่หวังประหลาดใจเป็นอย่างมาก