“ใช่ครับ ผมต้องการร่วมมือกับท่าน ผมรู้ว่าท่านต้องการครอบครองนครแห่งจักรวรรดิอสูรของราชายี่เหอมาโดยตลอด และผมก็สามารถช่วยท่านทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้” หูอี้เซียวกล่าวพร้อมกับสายตาที่จับจ้องไปยังลี่หวัง
ลี่หวังมองที่ชายคนนั้นอย่างพินิจพิเคราะห์ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะตอบว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว คุณหู ผมจะไปมีความปรารถนาแบบนั้นได้ยังไงกัน? เมื่อไม่นานมานี้ ราชายี่เหอเพิ่งบอกกับผมเองว่าเขาวางแผนที่จะจัดงานแต่งงานระหว่างลูกสาวของเขากับลูกชายของผม ถึงตอนนั้น เราก็จะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่ดี”
อย่างไรก็ตาม หูอี้เซียวกลับหัวเราะเบาๆ “ผมคงไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกแล้ว ในเมื่อเราอยู่กันตามลำพังที่นี่ ท่านราชาลี่หวัง อันที่จริงแล้ว ราชายี่เหอได้ทำให้ผมต้องขุ่นข้องหมองใจและผมก็ต้องการสั่งสอนบทเรียนให้กับเขาสักหน่อย หากท่านยอมตกลงที่จะร่วมมือกับผม ผมจะกลั่นยาจำนวนมากและจัดหาทรัพยากรต่างๆ ให้กับท่าน หากเราร่วมมือกันก็จะไม่มีใครหน้าไหนในพื้นที่นี้จะต่อกรกับเราได้! ถ้าท่านต้องการสู้ศึกสงคราม สำนักอวี้ติ้งก็พร้อมที่จะสนับสนุนท่านอย่างแน่นอน ใครจะรู้? ท่านอาจสามารถรวบรวมเผ่าพันธุ์อสูรทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวก็เป็นได้ เมื่อถึงตอนนั้น ท่านก็จะได้เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของเผ่าพันธุ์อสูร”
เขาเกลี้ยกล่อมชายคนนั้นอย่างไม่ลดละ โดยรู้ดีว่าผู้ฝึกบำเพ็ญอสูรทุกคนล้วนมีความฝันที่จะรวมเผ่าพันธุ์อสูรให้เป็นหนึ่งเดียว
ในปัจจุบัน เผ่าพันธุ์อสูรนั้นอยู่กันอย่างแตกแยกและกระจัดกระจายไปทั่วอาณาจักรนิรันดร์ ยิ่งไปกว่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างสามราชากับสี่ประมุขก็ไม่ได้เป็นไปอย่างสันติ พวกเขามักจะปะทะกันอยู่บ่อยครั้ง
ซ้ำร้ายไปกว่านั้น สำหรับนครแห่งจักรวรรดิอสูรของยี่เหอและนครหมิงลี่ ทั้งสองดินแดนนั้นอยู่ในบริเวณเดียวกัน ดังนั้นความขัดแย้งระหว่างพวกเขาจึงยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ยี่เหอต้องการให้ลูกสาวของเขาแต่งงานกับนครหมิงลี่ก็เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีของทั้งสองฝ่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...