หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2605

หลังจากฟังเรื่องราวเกี่ยวกับสำนักอวี้ติ้งที่เนี่ยเหิงเล่าอย่างละเอียดแล้ว เฉินผิงก็ได้ยินในสิ่งที่เขาต้องการในที่สุด ปรากฎว่าสำนักนั้นไม่ได้ทรงพลังหรือมีความแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่เนื่องจากสมาชิกของสำนักล้วนเป็นนักกลั่นยา จึงทำให้สำนักที่อยู่ใกล้เคียงและแม้แต่สัตว์อสูรจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรก็ให้ความสำคัญกับพวกเขาเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ สำนักอวี้ติ้งจึงมีความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายและปลอดภัย

เนื่องจากเป็นสำนักที่ใช้ศาสตร์แห่งการกลั่นยาเพียงแห่งเดียวในบริเวณนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่ทั้งเหล่ามนุษย์และอสูรต่างให้ความเคารพนับถือสำนักอวี้ติ้งอย่างมาก หลายคนนำสมุนไพรจำนวนมากมายมามอบให้สำนัก เพื่อที่พวกเขาจะได้สามารถผลิตยาออกมารักษาคนป่วยได้มากขึ้น

ผลที่ได้คือ สำนักอวี้ติ้งได้สะสมทรัพยากร พืชวิญญานและเม็ดยาจำนวนมากจนน่าเหลือเชื่อในตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้เพียงใด โอ้ เยี่ยมไปเลย! เมื่อระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของฉันเพิ่มขึ้น ทรัพยากรที่ฉันต้องการก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย จึงเป็นเรื่องดีที่ทรัพยากรของสำนักอวี้ติ้งจะตกเป็นของฉันในไม่ช้า!

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาสงสัย “ในเมื่อสำนักอวี้ติ้งมีชื่อเสียงมากในบริเวณนี้ ทำไมถึงยังมีคนกล้าต่อกรกับพวกคุณเรื่องหญ้ากระเรียนเซียนล่ะ?”

เมื่อครั้งที่เรากำลังตามหาหญ้ากระเรียนเซียนพวกที่มาจากตระกูลหนิงก็ได้เข้าต่อสู้กับเหล่าสมาชิกของสำนักอวี้ติ้งโดยไม่ลังเลเลย! เกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างพวกเขากันแน่?