หลังจากฟังเรื่องราวเกี่ยวกับสำนักอวี้ติ้งที่เนี่ยเหิงเล่าอย่างละเอียดแล้ว เฉินผิงก็ได้ยินในสิ่งที่เขาต้องการในที่สุด ปรากฎว่าสำนักนั้นไม่ได้ทรงพลังหรือมีความแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่เนื่องจากสมาชิกของสำนักล้วนเป็นนักกลั่นยา จึงทำให้สำนักที่อยู่ใกล้เคียงและแม้แต่สัตว์อสูรจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรก็ให้ความสำคัญกับพวกเขาเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ สำนักอวี้ติ้งจึงมีความเป็นอยู่ที่สะดวกสบายและปลอดภัย
เนื่องจากเป็นสำนักที่ใช้ศาสตร์แห่งการกลั่นยาเพียงแห่งเดียวในบริเวณนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่ทั้งเหล่ามนุษย์และอสูรต่างให้ความเคารพนับถือสำนักอวี้ติ้งอย่างมาก หลายคนนำสมุนไพรจำนวนมากมายมามอบให้สำนัก เพื่อที่พวกเขาจะได้สามารถผลิตยาออกมารักษาคนป่วยได้มากขึ้น
ผลที่ได้คือ สำนักอวี้ติ้งได้สะสมทรัพยากร พืชวิญญานและเม็ดยาจำนวนมากจนน่าเหลือเชื่อในตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเฉินผิงรู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้เพียงใด โอ้ เยี่ยมไปเลย! เมื่อระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของฉันเพิ่มขึ้น ทรัพยากรที่ฉันต้องการก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย จึงเป็นเรื่องดีที่ทรัพยากรของสำนักอวี้ติ้งจะตกเป็นของฉันในไม่ช้า!
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาสงสัย “ในเมื่อสำนักอวี้ติ้งมีชื่อเสียงมากในบริเวณนี้ ทำไมถึงยังมีคนกล้าต่อกรกับพวกคุณเรื่องหญ้ากระเรียนเซียนล่ะ?”
เมื่อครั้งที่เรากำลังตามหาหญ้ากระเรียนเซียนพวกที่มาจากตระกูลหนิงก็ได้เข้าต่อสู้กับเหล่าสมาชิกของสำนักอวี้ติ้งโดยไม่ลังเลเลย! เกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างพวกเขากันแน่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...