หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2617

“นายอาจผ่านการประเมินไปแล้วก็จริง แต่นี่ไม่ใช่การประเมินแค่ครั้งเดียว ฉันไม่รู้ว่านายได้รับการฝึกฝนวิชาพลังปราณแข็งแกร่งแบบไหนมาจนกลายเป็นผู้อยู่ยงคงกระพันเช่นนี้ได้ แต่นายคิดผิดแล้วล่ะที่คิดว่าการเป็นศิษย์ประตูชั้นในของสำนักอวี้ติ้งนั้นเป็นเรื่องง่าย ศิษย์ของพวกเราทุกคนล้วนแต่เป็นนักกลั่นยาที่รู้วิธีการปรุงยา เพื่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน การพึ่งพาแต่ความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียวนั้นย่อมไม่เพียงพอ นายจะต้องแสดงทักษะการกลั่นยาของนายออกมาด้วย ฉันจะไม่ทำให้มันเป็นเรื่องวุ่นวายหรอกนะ ตราบใดที่คุนายสามารถปรุงยาระดับห้าได้ภายในสองชั่วโมง ฉันจะออกเหรียญตราให้และยอมรับว่านายเป็นศิษย์ประตูชั้นในของสำนักอวี้ติ้งอย่างเป็นทางการ” ผู้อาวุโสรองกล่าวกับเฉินผิง

"ท่านผู้อาวุโสรองครับ การกลั่นยามาเป็นส่วนหนึ่งของการประเมินสาวกในเขตประตูชั้นในตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ?” เนี่ยเหิงถามอย่างสงสัย

ขั้นตอนนี้ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของการประเมินมาก่อน แล้วทำไมจู่ๆ ถึงได้ถูกเอามารวมในวันนี้ได้ล่ะ?

“ทุกครั้งที่ฉันต้องการเพิ่มหรือลดขั้นตอนอะไร ฉันต้องรายงานแกด้วยอย่างนั้นเหรอ? ฉันเป็นผู้รับผิดชอบการประเมินและมีอำนาจในการเพิ่มขั้นตอนส่วนอื่นเมื่อใดก็ได้ตามที่ฉันต้องการ!”

ผู้อาวุโสรองซึ่งอารมณ์ไม่ดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วระบายความโกรธต่อเนี่ยเหิง

ในขณะที่เนี่ยเหิงได้แต่นิ่งเงียบ เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่าผู้อาวุโสรองจงใจทำให้สิ่งต่างๆ เป็นเรื่องยากสำหรับเขา

แต่ถึงกระนั้น สำหรับเฉินผิงแล้วการกลั่นยาถือเป็นเรื่องที่แสนง่ายดาย เขาสามารถปรุงยาระดับห้าได้แม้ในยามหลับตาด้วยซ้ำ