“อะไรที่แล้วมาก็ให้มันแล้วไป ปล่อยให้เขาตำตามใจเขาเถอะ หากเขาต้องการจะแก้แค้นละก็ผมก็จะรออยู่ตรงนี้” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มและดูไม่สะทกสะท้าน
เนี่ยเหิงถามว่า “คุณเฉิน คุณไม่ไปพักที่บ้านของผมเหรอ? อย่างน้อยสภาพแวดล้อมที่นี่ก็ดีกว่าที่เชิงเขามากนะ”
"ไม่ล่ะ ขอบคุณ ผมยังอยากอยู่กับท่านผู้อาวุโสสามมากกว่า” ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงมุ่งหน้าออกจากฐานที่ตั้งของสำนักอวี้ติ้ง
หลังจากที่เขากลับมาถึงที่บ้านหลังเก่าที่ทรุดโทรมของผู้อาวุโสสามแล้ว ผู้อาวุโสสามก็เอาแต่จ้องมองไปที่เหรียญตราเขตประตูชั้นในที่เฉินผิงนำกลับมา และอดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณเฉิน คุณทำการประเมินเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
เฉินผิงพยักหน้า “ผมว่ามันค่อนข้างง่ายนะครับ”
"ก็จริงอยู่ การประเมินที่จัดไว้สำหรับเหล่าลูกศิษย์ที่อยู่ในเขตประตูชั้นนอกจะขวางทางคุณได้ยังไง? ในเมื่อคุณผ่านการประเมินแล้วก็ถือว่าคุณเป็นสมาชิกของสำนักอวี้ติ้ง อยู่ที่นี่และคอยฝึกฝนไปก่อนสักสองสามวัน เมื่อชลาธารโอสถเปิดออกเมื่อไหร่ ฉันจะช่วยพาคุณไปที่นั่นเอง แต่ว่าที่นี่นั้นแทบจะไม่มีทรัพยากรใดๆ เลย ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณ ดังนั้นคุณจึงทำได้เพียงพึ่งพาพลังวิญญานจากสวรรค์และโลกเพื่อฝึกฝนเท่านั้น” ผู้อาวุโสสามกล่าวด้วยความรู้สึกผิด ท้ายที่สุด เฉินผิงได้ทำการรักษาเขาแต่เขาก็กลับไม่มีสิ่งใดตอบแทนน้ำใจของเฉินผิง
“ขอบคุณครับ ท่านผู้อาวุโสสาม แค่เพียงโอกาสที่จะได้เข้าสู่ชลาธารโอสถก็เกินพอแล้วครับ แล้วตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ?” เฉินผิงถามและตรวจอาการของผู้อาวุโสสาม หากไม่มีภาวะแทรกซ้อน ยาเม็ดที่ฉันทำให้เมื่อวานน่าจะสามารถกำจัดพิษในร่างกายเขาได้ทั้งหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...