หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2619

“อะไรที่แล้วมาก็ให้มันแล้วไป ปล่อยให้เขาตำตามใจเขาเถอะ หากเขาต้องการจะแก้แค้นละก็ผมก็จะรออยู่ตรงนี้” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้มและดูไม่สะทกสะท้าน

เนี่ยเหิงถามว่า “คุณเฉิน คุณไม่ไปพักที่บ้านของผมเหรอ? อย่างน้อยสภาพแวดล้อมที่นี่ก็ดีกว่าที่เชิงเขามากนะ”

"ไม่ล่ะ ขอบคุณ ผมยังอยากอยู่กับท่านผู้อาวุโสสามมากกว่า” ด้วยเหตุนี้ เฉินผิงจึงมุ่งหน้าออกจากฐานที่ตั้งของสำนักอวี้ติ้ง

หลังจากที่เขากลับมาถึงที่บ้านหลังเก่าที่ทรุดโทรมของผู้อาวุโสสามแล้ว ผู้อาวุโสสามก็เอาแต่จ้องมองไปที่เหรียญตราเขตประตูชั้นในที่เฉินผิงนำกลับมา และอดไม่ได้ที่จะถามเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณเฉิน คุณทำการประเมินเสร็จเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

เฉินผิงพยักหน้า “ผมว่ามันค่อนข้างง่ายนะครับ”

"ก็จริงอยู่ การประเมินที่จัดไว้สำหรับเหล่าลูกศิษย์ที่อยู่ในเขตประตูชั้นนอกจะขวางทางคุณได้ยังไง? ในเมื่อคุณผ่านการประเมินแล้วก็ถือว่าคุณเป็นสมาชิกของสำนักอวี้ติ้ง อยู่ที่นี่และคอยฝึกฝนไปก่อนสักสองสามวัน เมื่อชลาธารโอสถเปิดออกเมื่อไหร่ ฉันจะช่วยพาคุณไปที่นั่นเอง แต่ว่าที่นี่นั้นแทบจะไม่มีทรัพยากรใดๆ เลย ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณ ดังนั้นคุณจึงทำได้เพียงพึ่งพาพลังวิญญานจากสวรรค์และโลกเพื่อฝึกฝนเท่านั้น” ผู้อาวุโสสามกล่าวด้วยความรู้สึกผิด ท้ายที่สุด เฉินผิงได้ทำการรักษาเขาแต่เขาก็กลับไม่มีสิ่งใดตอบแทนน้ำใจของเฉินผิง

“ขอบคุณครับ ท่านผู้อาวุโสสาม แค่เพียงโอกาสที่จะได้เข้าสู่ชลาธารโอสถก็เกินพอแล้วครับ แล้วตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ?” เฉินผิงถามและตรวจอาการของผู้อาวุโสสาม หากไม่มีภาวะแทรกซ้อน ยาเม็ดที่ฉันทำให้เมื่อวานน่าจะสามารถกำจัดพิษในร่างกายเขาได้ทั้งหมด

อาวุโสสามมองเขาอย่างซาบซึ้งใจ “ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณในความช่วยเหลือของคุณนะ”

“คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตผู้อื่น ดังนั้นคุณควรจะมีชีวิตที่ยืนยาว นั่นเป็นส่วนหนึ่งของผลกรรมที่ดีของคุณด้วยครับ” เฉินผิงตอบกลับ ถ้าเขาไม่เห็นว่าชายชราผู้นี้มีจิตใจที่ดี เขาก็คงไม่ยื่นมือเข้าช่วย

อาวุโสสามยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะตะโกนเรียก “ฟางซู!”

เพียงไม่นาน ชายหนุ่มเจ้าของชื่อที่เขาเรียกก็รีบวิ่งเข้ามาทันที ซึ่งเขาก็คือคนที่ขวางทางเฉินผิงเมื่อวันก่อน

“มีอะไรให้รับใช้ครับอาจารย์” ฟางซูเอ่ยถาม

ทัศนคติของเขาที่มีต่อเฉินผิงในวันนี้แตกต่างไปจากครั้งก่อนอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากเฉินผิงได้ช่วยชีวิตอาจารย์ของเขาไว้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกขอบคุณเฉินผิงอย่างมาก ทักษะการกลั่นยาของเขาทำให้ฉันและคนอื่นๆ รู้สึกประทับใจอย่างมาก เขาสามารถสร้างยาระดับสูงจนเรียกเมฆวิญญานที่สวยงามเช่นนั้นได้ มีน้อยคนนักในสำนักอวี้ติ้งที่จะสามารถทำได้อย่างเขา!

อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาเริ่มฝึกฝนเพียงไม่นาน จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่นอกหน้าต่าง

เขาลืมตาขึ้นและตั้งใจฟังเสียงนั่น เขาได้ยินเสียงกระซิบกระซาบที่นอกหน้าต่างคล้ายกับเสียงนก

เขานั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่เคลื่อนไหว มันย่อมเป็นเรื่องปกติที่จะมีนกอยู่ในสถานที่เช่นนี้

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนนกตัวนั้นจะร้องเรียกเฉินผิง มันยังคงส่งเสียงร้องออกมาและถึงขนาดใช้จะงอยปากเคาะหน้าต่างเป็นครั้งคราว

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่าง ด้านนอกปรากฏมีนกอยู่ตัวหนึ่ง มันเป็นนกที่มีขนหลากสีสันสวยงาม ดวงตาของมันส่องประกายแวววาว เมื่อเจ้านกเห็นเขาเปิดหน้าต่าง มันก็บินตรงไปที่ไหล่ของเขาและยกขาข้างหนึ่งขึ้นเพื่อแสดงให้เขาเห็นกระดาษที่ผูกติดอยู่