หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2621

“แล้วทำไมคุณยังภักดีต่อผู้อาวุโสสาม อยู่ล่ะ? ทำไมคุณไม่ยอมรับอาจารย์คนอื่นๆ แทนล่ะ” เฉินผิงถาม

“ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ? ผมควรจะภักดีต่ออาจารย์ของผมจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ผมไม่สามารถหักหลังเขาได้พียงเพราะเสบียงจำนวนเล็กน้อยพวกนี้หรอกครับ! นอกจากนี้ ที่ผมเข้าร่วมสำนักอวี้ติ้งและกลายเป็นนักกลั่นยาก็เพื่อช่วยเหลือคนยากจนและชาวบ้านที่ยากไร้ เมื่อโลกมีความเห็นแก่ตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกอย่างต้องลงเอยด้วยเงินและทรัพยากร ซึ่งเป็นสิ่งที่คนในหมู่บ้านขาดแคลน เราไม่สามารถทนดูพวกเขาทุกข์ทรมานและล้มตายจากความเจ็บป่วยได้ จริงมั้ยละครับ?” ฟางซูกล่าวอย่างไม่พอใจ

เฉินผิงมองฟางซูด้วยความชื่นชม ในโลกมนุษย์อันเป็นสถานที่ที่ผู้คนชั่วร้ายยิ่งกว่าอาณาจักรนิรันดร์ คนที่มีจิตใจที่แสนดีเช่นฟางซูถือเป็นดั่งอัญมณีที่หาได้ยาก

ไม่นานก็ถึงคราวที่กลุ่มของเฉินผิงจะได้รับส่วนแบ่งของพวกเขา ฟางซูรีบจัดทำรายชื่อและเดินเข้าไปหาลูกศิษย์หนุ่มคนหนึ่งซึ่งดูมีอายุราวยี่สิบต้นๆ

“นี่ น้องชาย นี่คือรายการเสบียงของเรา”

ฟางซูยื่นใบรายการให้เขาตรวจสอบ แต่เมื่อเด็กหนุ่มเห็นเขา เขาถามอย่างเย็นชาว่า “แกเป็นลูกศิษฐ์ของผู้อาวุโสสามงั้นเหรอ?”

ฟางซูพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น "ใช่แล้ว"

เด็กหนุ่มหยิบใบรายการมาโดยไม่แม้แต่จะเหลือบมอง แต่เขากลับโยนมันทิ้งไป “ไม่มีส่วนแบ่งของแกหรอกนะ เอาไว้คราวหน้าค่อยมาใหม่”

ฟางซูตกตะลึง “ไม่จริง เรามีส่วนแบ่งของเราอทิตย์”

“ฉันกำลังบอกแกอยู่นี่ไงว่าไม่มี แกหรือฉันเป็นคนแจกจ่ายของกันแน่” เด็กหนุ่มพูดจากับฟางซูอย่างไร้ความเคารพ

ฟางซูรู้สึกถึงเจตนาร้ายจึงรู้สึกโกรธ อย่างไรก็ตาม เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์

“ดูดีๆ สิน้องชาย เราต้องมีส่วนแบ่งของเราอย่างแน่นอน”

ฟางซูพยายามมากที่จะระงับความโกรธแม้ว่าใบหน้าของเขาจะเริ่มแดงก็ตาม

“เลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้ว ฉันบอกแกไปแล้วไงว่าไม่มีเสบียงส่วนของพวกแกไง! ไปได้แล้ว อย่ามาทำให้คนอื่นเสียเวลา”

เด็กหนุ่มโบกมือไล่เขาอย่างไม่แยแสเพื่อให้ฟางซูและกลุ่มของเขาออกไป

ฟางซูทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงก้าวไปข้างหน้าและคว้าที่คอเสื้อของเด็กหนุ่ม “ตอนที่ฉันถูกแต่งตั้งให้เข้าร่วมสำนักอวี้ติ้ง แกยังคงฉี่รดกางเกงอยู่เลยนะ ไอ้สารเลว เอาส่วนแบ่งของพวกเรามาเดี๋ยวนี้!”

เด็กหนุ่มพยักหน้า “ถูกต้อง พวกเขาไม่มี”

เพี๊ยะ!

ทันทีที่คำพูดออกจากปากของเขา เฉินผิงก็ตบหน้าเขาอย่างแรงโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินผิง การตบนั่นทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นถึงกับกระเด็นลอยไปทันทีและฟันของเขาก็หักจนเกือบหมดปาก

ฟางซูได้แต่ตกตะลึงเมื่อเฉินผิงใช้ความรุนแรง แม้แต่คนอื่นๆ ก็เช่นกัน พวกเขาล้วนยืนอ้าปากค้างและมองภาพที่เกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา ทันใดนั้นฟางซูก็ตระหนักทันทีว่าพวกเขาเหล่านี้รู้จักเฉินผิงน้อยเพียงใด

เด็กหนุ่มเอามือจับที่แก้มของตน “แกกล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน” เขาร้องโวยวาย “แกเป็นใครกัน? วันนี้แกอย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่ครบสามสิบสองเลย!”

สิ้นเสียงตะโกนของเด็กหนุ่ม ลูกศิษย์กลุ่มใหญ่เริ่มล้อมเฉินผิงไว้และเตรียมโจมตี