หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2646

แต่ผู้อาวุโสรองกลับไม่แสดงความอ่อนแอแล้วออกหมัดเพื่อตอบโต้ตอบโต้ผู้อาวุโสสาม

“เจ้ากล้ายกมือขึ้นต่อต้านข้าผู้เป็นศิษย์พี่ของตัวเอง เพียงเพราะเห็นแก่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่ง ข้าจะรายงานโทษของเจ้าแล้วเจ้าก็จะถูกลงโทษอย่างสาสม!”

ฝ่ามือของผู้อาวุโสรองกับผู้อาวุโสสามปะทะกันอย่างรุนแรง

ผู้อาวุโสสามกระเด็นกลับหัวกลับหาง ร่างของเขาเคลื่อนขยับเพราะพลังที่เหนือล้ำจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าของผู้อาวุโสรอง

อย่างไรเสียผู้อาวุโสรองก็ควบคุมทรัพยากรของสำนักอวี้ติ้ง ผู้ที่อยู่ใกล้บ่อน้ำย่อมได้ดื่มน้ำก่อน การที่ทรัพยากรสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌานของเขามากกว่าผู้อาวุโสสามทำให้เกิดความแตกต่างทางด้านพลังอย่างที่คาดคิด

ความพ่ายแพ้ของผู้อาวุโสสามทำให้เขาซวนเซ เมื่อเขาเบนสายตาไปมองเฉินผิงพร้อมทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้อีกต่อไป

แต่เฉินผิงดูเหมือนจะไม่หวาดกลัวเภทภัยที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา เมื่อเขาเห็นอสูรชั้นฟ้ากำลังพุ่งมาทางเขา แก่นมังกรบนหน้าอกของเขาเปล่งแสงสีเขียวครามเป็นจังหวะ

ไม่นานท่ามกลางแสงลึกลับสายนี้ก็ปรากฏมังกรเขียวร่างคดเคี้ยว ความยาวของมันกินพื้นที่หลายสิบฟุต ดวงตาลุกเป็นไฟพลางส่งเสียงคำรามที่ดังก้องราวกับมีฟ้าร้องอยู่ไกลๆ

ผู้ที่พบเห็นเหตุการณ์ฉากนี้ต่างสูดลมหายใจแรงๆ ภาพที่เห็นพวกเขารู้สึกสันหลังเย็นวาบ

ถึงมังกรทองที่เฉินผิงอัญเชิญเมื่อก่อนหน้านี้ดูทรงพลังและน่าเกรงขาม แต่มันก็ยังดูเหมือนภาพลวงตาสหรับเหล่าผู้ชมดูเหตุการณ์

มังกรเขียวตนนี้มีบางอย่างที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเกล็ดและปีกเป็นของจริงจึงดูไม่เหมือนเป็นเพียงมนตร์คาถา แต่เหมือนรูปลักษณ์ที่แท้จริงของอสูรที่แกร่งกล้าเสียมากกว่า

มังกรที่วนเวียนอยู่เหนือเฉินผิงกู่ร้องคำรามออกมาราวกับคลื่น ทำให้ทั้งควางเปียวและอสูรชั้นฟ้าลังเลไปชั่วขณะ

อสูรชั้นฟ้ารู้สึกลังเล แววตาของมันผุดอารมณ์ที่ซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายขึ้นมาวูบหนึ่ง

“ฆ่ามันซะ! ฆ่ามันเลย!” ควางเปียวตวาดพลางรู้สึกหงุดหงิดกับความลังเลของอสูรชั้นฟ้า

เมื่อควางเปียวเอ่ยกระตุ้น สัตว์อสูรก็เปล่งเสียงคำรามแล้วพุ่งใส่โดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว

มังกรเขียวตอบโต้ด้วยการพ่นเปลวเพลิงสีน้ำเงินน่ากลัวที่กลืนกินสัตว์อสูรที่กำลังจู่โจมเข้ามาทันที

“คราวนี้เฉินผิงหนีไม่รอดแล้ว ข้าไม่คาดคิดว่ามันจะสามารถอัญเชิญมังกรตัวจริงออกมาได้ มองอีกแง่หนึ่ง มังกรก็อ่อนแอเกินไป...”

ผู้อาวุโสรองยกยิ้มเยาะหยัน

ผู้อาวุโสสามไม่สนใจอีกฝ่าย เขาแหงนหน้ามองฟ้าอย่างหวาดหวั่นเพียงเพื่อจะได้เห็นว่าเฉินผิงกับสัตว์อสูรหายไปแล้ว

ขณะที่ฝูงชนเต็มไปด้วยวความสับสน ก็มีเงามืดดิ่งลงมาจากฟากฟ้า

มันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเผยให้เห็นว่าตัวมันเป็นวัตถุขนาดใหญ่โตพอๆ กับสนามประลอง กำลังถาโถมพร้อมแรงปะทะดังสนั่นหวั่นไหว

ตู้ม!

เงาดังกล่าวชนโครมกับพื้นก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง โครงสร้างทั้งหลายของสำนักอวี้ติ้งพังถล่มลงมาและขณะที่เงาของมันเองก็ฝังลึกภายในพื้นดิน หลายๆ คนก็ทรงตัวแทบไม่อยู่