ในขณะนั้นเอง ในที่สุดทุกคนก็เห็นเงามืดกลายเป็นระฆังขนาดมหึมาที่มีมังกรหลายตนสลักเสลาอย่างวิจิตรงดงามเสียจนราวกับมีชีวิตอย่างน่าเหลือเชื่อเอาไว้บนพื้นผิวของมัน
ภาพที่เห็นสร้างความประหลาดใจให้แก่ทุกคนอย่างถึงที่สุด จู่ๆ ก็มีระฆังใบใหญ่ขนาดนั้นร่วงลงมาจากฟ้าได้ยังไงกัน?
ทันใดนั้นก็มีเสียงคำรามของสัตว์อสูรดังก้องออกมาจากภายในส่วนลึกของระฆังมังกร
จากนั้นมันก็เริ่มปรากฏขึ้นต่อหน้าฝูงชน อสูรชั้นฟ้าถูกกักขังเอาไว้ข้างใน!
ควางเปียวกวัดแกว่งไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์พลางรีบพุ่งใส่ระฆังมังกรแล้วเหวี่ยงอาวุธของตนเองใส่มัน เขาอยากจะทุบทำลายให้มันเปิดออกแล้วปล่อยสัตว์อสูรที่โดนขังออกมา
แต่ขณะที่ควางเปียวเหวี่ยงอาวุธใส่ระฆังมังกร พลังมหาศาลก็ทำให้เขาลอยกระเด็นกลับไปทันที
สัตว์อสูรภายในระฆังมังกรฟาดงวงฟาดงา แต่มันกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากที่กักกันได้
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็ค่อยๆ ร่อนลงมาพร้อมค้อนระฆังในมือ มังกรเขียวสลายหายไปโดยไร้ซึ่งร่องรอย
“ไอ้บ้าเอ๊ย! ดูเหมือนวันนี้ฉันคงต้องสำแดงพลังที่แท้จริงให้แกได้เห็นเสียแล้วล่ะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...