หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2648

“ฉันเคยบอกแกแล้วไงว่าแกไม่ใช่คู่ประมือของฉันน่ะ ตอนนั้นแกไม่เชื่อฉันเอง ตอนนี้แกเชื่อฉันหรือยังล่ะ?”

เฉินผิงก้มมองควางเปียวด้วยสีหน้าเยาะหยัน

“ฉันไม่เชื่อ... ฉันไม่เชื่อหรอก...”

ควางเปียวดิ้นรนสุดกำลัง แม้แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เขาก็ยังไม่ยอมแพ้

แต่ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนกระเสือกกระสนสักแค่ไหน ศีรษะของเขาอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิงอย่างเป็นมั่นเหมาะและเขาก็ดูเหมือนว่าจะตกอยู่ในสภาพอันน่าเวทนายิ่ง

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะเชื่อฉันหรือเปล่า แต่แกแพ้แล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่แกต้องไปลงนรกสักที!”

ขณะที่เฉินผิงพูดก็กดปลายกระบี่พิฆาตมังกรลงกับลำคอของควางเปียว

เมื่อควางเปียวสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกตรงบริเวณลำคอของตัวเอง ในที่สุดเขาก็ชักจะเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว

“อย่านะ! อย่าฆ่าฉันเลย! ฉันยอมแพ้! ฉันยอมแพ้แล้ว! แกจะสั่งให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!”

ควางเปียวสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งความตายที่ล้อมรอบกายเขาอยู่ ทำให้เขาตัวสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้

ฉันมีอนาคตอันสดใสรออยู่ข้างหน้า และฉันก็ไม่อยากตาย...

ในขณะนั้นเอง สุดท้ายควางเปียวก็สำนึกเสียใจที่ไปยั่วยุเฉินผิง ฉันควรจะรอคอยการปลุกกระตุ้นของชลาธารโอสถแล้วเพิ่มพลังของตัวเองก่อนที่จะออกไปท่องโลกภายนอก เฉินผิงจะมีสถานะอะไรในสำนักอวี้ติ้งเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยเล่า?

ตอนนี้ควางเปียวเข้าใจแล้วว่าไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าการมีชีวิตอยู่!

“ยอมแพ้งั้นเหรอ?” เฉินผิงยิ้มเยาะอย่างเย็นชา “ฉันให้โอกาสแกทำแบบนั้นแล้ว แต่น่าเสียดายที่แกไม่รับมันไว้เอง!”

หลังจากกล่าวจบ เฉินผิงก็เหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรมาที่ศีรษะของควางเปียว

“หยุดนะ! ช้าก่อน!” เมื่อผู้อาวุโสรองเห็นเช่นนั้น เขาก็ร้องตะโกนแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิง

สีหน้าที่แต่เดิมเคยยิ้มเยาะของเขากลับกลายเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาทันที

“ศิษย์พี่รอง ท่านจะทำอะไรน่ะ? พวกเขาประลองแบบสู้ตาย ตราบใดที่พวกเขาทั้งสองคนยังไม่ตาย การประลองก็ยังไม่จบสิ้น หากท่านบุกเข้าไปเช่นนั้นไม่เท่ากับแหกกฎสำนักอวี้ติ้งหรอกหรือ?”

ผู้อาวุโสสามรีบสอดมือเข้ามายุ่ง โดยพยายามที่จะขวางผู้อาวุโสรองไว้

“หลีกทางไปซะ!”

ผู้อาวุโสรองแผดเสียงอย่างมีโทสะพร้อมเปิดฉากโจมตีใส่ผู้อาวุโสสาม

ฉัวะ!

“ลุงใหญ่รอง นี่เป็นการแข่งขันอย่างยุติธรรม ท่านจะแหกกฎอย่างโจ่งแจ้งเลยงั้นหรือ?”

เนี่ยเหิงรีบก้าวเข้ามาขวางผู้อาวุโสรองไม่ให้ลงมือกับเฉินผิง

“ไสหัวไปให้พ้นทางข้าซะ ไม่งั้นข้าก็จะฆ่าเจ้าด้วย!”

ผู้อาวุโสรองโบกมือแล้วพลังมหาศาลก็ทำให้เนี่ยเหิงลอยกระเด็นออกไป

เมื่อเห็นผู้อาวุโสรองกำลังคลุ้มคลั่ง ทุกคนก็รีบถอยออกไป อย่างไรเสียแม้แต่เนี่ยเหิงก็ยังไม่รอดพ้นจากโทสะของเขาเลย!

“ศิษย์พี่รอง ท่านต้องไตร่ตรองเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วน เมื่อเจ้าสำนักของเราไม่อยู่ เนี่ยเหิงก็จะทำหน้าที่เป็นเจ้าสำนัก ท่านกล้าดียังไงถึงได้ลงไม้ลงมือกับเขา? ดูเหมือนว่าท่านจะจับจ้องตำแหน่งเจ้าสำนักมานานแล้วและตอนนี้ก็คิดจะช่วงชิงมันไปใช่ไหม?” ผู้อาวุโสสามตะโกนใส่ผู้อาวุโสรองเสียงดังลั่น

“ข้าก็แค่แก้แค้นแทนศิษย์ข้าและข้าก็จะไม่ให้ใครหน้าไหนมาขวางข้าได้หรอก ไม่งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน!”

ผู้อาวุโสรองตวาดใส่ผู้อาวุโสสามราวกับคนวิกลจริต ดวงตากลัดเลือดไปด้วยความเจ็บแค้น เขาไม่สนใจคำเตือนของผู้อาวุโสสามแล้วจู่โจมใส่เฉินผิงโดยไม่ยั้งมือ

เมื่อผู้อาวุโสสามเห็นเช่นนี้ก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเอาตนเองเข้ามาคั่นกลางระหว่างผู้อาวุโสรองกับเฉินผิง เขากัดฟันต่อสู้กับผู้อาวุโสรองอย่างดุเดือด

แต่พลังของเขาไม่ใช่คู่ประมือของผู้อาวุโสรอง หลังจากผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า เขาก็ถูกการโจมตีเพียงครั้งเดียวของผู้อาวุโสรองเล่นงานเสียจนเกือบตาย!