เฉินผิงยังคงหลบหลีกพลังโจมตีของเธอพลางถามด้วยความสับสนว่า “คุณทำอะไรน่ะ? ไม่สำนึกบุญคุณบ้างเลยหรือไง?”
เขาตกตะลึงเพราะไม่คาดคิดว่าหลิ่วหรูเยี่ยนจะฟื้นแล้ว นับประสาอะไรกับเรื่องที่จู่โจมใส่เขาทันทีที่ฟื้นเล่า สุดท้ายเขาก็ไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้เธอมุ่งเป้ามาที่ตนเอง
อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่ช่วยให้เธอฟื้นคืนสติ แทนที่จะขอบคุณ คำตอบของหลิ่วหรูเยี่ยนกลับทำให้เฉินผิงตะลึงไปเลย
“ฉันไม่สำนึกบุญคุณงั้นเหรอ? ไอ้สารเลวหน้าไม่อาย! แกฉวยโอกาสตอนที่ฉันหมดสติแล้วพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากฉันได้ยังไงกัน? ฉันขอสาบานว่าวันนี้จะต้องฆ่าแกให้ได้! แกเป็นใคร? พวกเราอยู่ที่ไหน?”
สีหน้าของหลิ่วหรูเยี่ยนเต็มไปด้วยโทสะพลางจู่โจมใส่เฉินผิงโดยไม่ยั้งมือ
เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็พลันเข้าใจแล้วว่าหลิ่วหรูเยี่ยนเข้าใจเขาผิดไป
ตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาทั้งๆ ที่ร่างเปลือยเปล่าก็คงคิดว่ามีคนฉวยโอกาสกับเธอเป็นแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...