หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2655

เฉินผิงยังคงหลบหลีกพลังโจมตีของเธอพลางถามด้วยความสับสนว่า “คุณทำอะไรน่ะ? ไม่สำนึกบุญคุณบ้างเลยหรือไง?”

เขาตกตะลึงเพราะไม่คาดคิดว่าหลิ่วหรูเยี่ยนจะฟื้นแล้ว นับประสาอะไรกับเรื่องที่จู่โจมใส่เขาทันทีที่ฟื้นเล่า สุดท้ายเขาก็ไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้เธอมุ่งเป้ามาที่ตนเอง

อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่ช่วยให้เธอฟื้นคืนสติ แทนที่จะขอบคุณ คำตอบของหลิ่วหรูเยี่ยนกลับทำให้เฉินผิงตะลึงไปเลย

“ฉันไม่สำนึกบุญคุณงั้นเหรอ? ไอ้สารเลวหน้าไม่อาย! แกฉวยโอกาสตอนที่ฉันหมดสติแล้วพรากเอาความบริสุทธิ์ไปจากฉันได้ยังไงกัน? ฉันขอสาบานว่าวันนี้จะต้องฆ่าแกให้ได้! แกเป็นใคร? พวกเราอยู่ที่ไหน?”

สีหน้าของหลิ่วหรูเยี่ยนเต็มไปด้วยโทสะพลางจู่โจมใส่เฉินผิงโดยไม่ยั้งมือ

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็พลันเข้าใจแล้วว่าหลิ่วหรูเยี่ยนเข้าใจเขาผิดไป

ตอนที่เธอฟื้นขึ้นมาทั้งๆ ที่ร่างเปลือยเปล่าก็คงคิดว่ามีคนฉวยโอกาสกับเธอเป็นแน่

“เลิกจู่โจมใส่ผมสักที ผมไม่ได้แตะต้องคุณเลย! คุณเข้าใจผิดแล้ว เป็นผู้อาวุโสสามที่พาผมมาที่นี่ ตอนนี้พวกเราอยู่ในถ้ำลับภายในสำนักอวี้ติ้ง!” เฉินผิงรีบอธิบาย

เมื่อหลิ่วหรูเยี่ยนได้ยินชื่อของผู้อาวุโสสาม เธอก็หยุดฝีเท้าแล้วจ้องมองเฉินผิงด้วยสีหน้าสับสนงุนงง “แกเป็นใคร? ผู้อาวุโสสามอยู่ที่ไหน? ทำไมเขาถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ?”

เฉินผิงสูดหายใจลึกๆ แล้วอธิบายว่า “ผมเฉินผิงเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสสาม ผมรักษาอาการป่วยให้คุณซึ่งทำให้คุณฟื้นขึ้นมาได้ ผู้อาวุโสสามยังอยู่ที่เรือนและไม่ได้มากับผมด้วย ส่วนผมมาที่นี่เพื่อตรวจอาการให้คุณ”

หลิ่วหรูเยี่ยนมองเฉินผิงด้วยสีหน้าหวาดระแวง แสดงให้เห็นว่าเธอยังคงกังขาในคำพูดของเขา

“แกรักษาฉันงั้นเหรอ? ผู้อาวุโสสามไม่มีทางยอมให้ศิษย์มารักษาฉันหรอก แกมันโกหกหน้าตาย แกเป็นใครกันแน่?” เธอถาม

แก้มของหลิ่วหรูเยี่ยนเปลี่ยนเป็นแดงจัด “แกมันไอ้โรคจิต!”

เธอรู้ว่าเฉินผิงกำลังเอ่ยถึงเรื่องนั้น เขาอยากให้เธอสัมผัสด้วยตัวเองว่าเยื่อพรหมจารีของเธอยังสมบูรณ์อยู่หรือเปล่า เห็นได้ชัดเลยว่าไอ้โรคจิตอย่างเขาบอกให้เธอทำแบบนั้นโดยไม่รู้สึกอับอายเลยสักนิด!

เฉินผิงถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดีแล้ว

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างนอก ไม่นานเงาร่างของผู้อาวุโสสามก็ปรากฎขึ้น

เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นหลิ่วหรูเยี่ยนฟื้นแล้ว “คุณหนู คุณฟื้นแล้วเหรอ?”

หลิ่วหรูเยี่ยนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นผู้อาวุโสสาม “ฉันรู้ว่าเป็นคุณจริงๆ ผู้อาวุโสสาม ”