ณ โถงหลักของประตูชั้นในแห่งสำนักอวี้ติ้ง เมื่อผู้อาวุโสรองมาถึงก็ต้องเผชิญกับเสียงคำรามแฝงโทสะของหูอี้เซียว สีหน้าของเขาจึงเต็มไปด้วยอารมณ์คั่งแค้น
“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับข้านะ ระหว่างที่ท่านไม่อยู่ เกิดเรื่องร้ายตั้งมากมายในสำนักอวี้ติ้ง! สถานะของสำนักเสื่อมถอยลงก็เพราะการกระทำของศิษย์คนใหม่ที่ศิษย์น้องสามรับเข้ามานั่นแหละ แม้แต่ควางเปียวศิษย์เอกของข้าก็ตายไปด้วย ขืนท่านยังไม่กลับมาล่ะก็ศิษย์น้องสามคงได้ยึดครองสำนักไปแล้ว” ผู้อาวุโสรองอ้อนวอนด้วยความรีบร้อน
เขารีบฟ้องเรื่องผู้อาวุโสสาม
“อะไรนะ?” หูอี้เซียวดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง “มันกล้าดียังไงถึงได้มาทำลายเรือนต่างๆ ภายในประตูชั้นในและฆ่าควางเปียวด้วย? นี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ควางเปียวก็น่าจะเลื่อนขึ้นมาเป็นระดับผู้จำแลงขั้นสูงสุดแล้วนี่นา ลำพังด้วยความอ่อนแอของศิษย์น้องสาม ลูกศิษย์ของศิษย์น้องสามจะเอาชนะเขาได้ยังไงกัน?”
หูอี้เซียวยังคงไม่เชื่อ อย่างไรเสียควางเปียวก็เป็นหนึ่งในศิษย์ที่บรรลุได้มากที่สุด เกรงว่าแม้แต่เนี่ยเหิงก็คงไม่สามารถสังหารควางเปียวได้
“ศิษย์พี่ใหญ่ อย่าหาว่าพูดมากเลยนะ เจ้าศิษย์คนใหม่มันดูแปลกๆ แม้จะเป็นแค่ระดับผู้จำแลง ทว่าพลังที่มันสำแดงออกมากลับเทียบเท่าได้กับท่านเลย! นอกเหนือไปจากนั้น มันยังครอบครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์อีกมากมายดูเหมือนว่ามันจะเป็นบุตรชายของตระกูลมั่งคั่งที่ไหนสักแห่ง แต่ข้าไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้มันมาเข้าร่วมสำนักของเราแล้วกลายมาเป็นลูกศิษย์ของศิษย์น้องสาม” ผู้อาวุโสรองพูดเสริมให้ดูเกินจริง
ผู้อาวุโสรองตระหนักดีถึงความชื่นชอบที่หูอี้เซียวมีต่อของวิเศษ เขาจึงจงใจหยิบยกหัวข้อเรื่องที่เฉินผิงครอบครองอาวุธศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาพูด เขาหวังจะบงการหูอี้เซียวด้วยการเอาของพวกนี้มากระตุ้นความโลภของอีกฝ่าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...