หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2702

“ไม่ ฉันไม่ยอมรับเรื่องนี้” ผู้อาวุโสรองคำราม “เรื่องนี้ฉันไม่ยอม!”

แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่เขาก็ไม่มีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้

“ไม่ว่าคุณจะรับได้หรือไม่ก็ตาม คุณก็จบเห่แล้ว” เฉินผิงพูดพร้อมชูกระบี่ขึ้น พร้อมที่จะฟาดฟันใส่ผู้อาวุโสรอง

“เดี๋ยวก่อน เฉินผิง!” หลิ่วหรูเยี่ยนห้ามเขา

เฉินผิงหันไปหาเธอแล้วถามว่า “มีอะไรครับ?”

“ชายคนนั้นฆ่าพ่อของฉัน ดังนั้นฉันต้องฆ่าเขาด้วยตัวเอง” หลิ่วหรูเยี่ยนพูดพร้อมจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสรอง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝักอย่างใจเย็น

ผู้อาวุโสรองแค่นเสียงอย่างเย็นชา “หลิ่วหรูเยี่ยน ฉันอาจจะบาดเจ็บก็จริง แต่ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะฉันได้!”

แม้ว่าหลิ่วหรูเยี่ยนจะไปถึงขั้นกึ่งเซียนแล้ว แต่ระดับพลังของทั้งสองยังห่างกันอยู่พอตัว มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะโค่นเขา

“แล้วถ้าฉันร่วมมือกับเธอล่ะ?” ผู้อาวุโสสามก้าวไปข้างหน้าและยืนข้างๆ หลิ่วหรูเยี่ยน

พวกเขาโจมตีผู้อาวุโสรองโดยไม่ลังเล

หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด หลิ่วหรูเยี่ยนก็ตัดหัวผู้อาวุโสรองด้วยการลงดาบเพียงครั้งเดียว

เมื่อเห็นร่างไร้ชีวิตของเขานอนอยู่บนพื้น หลิ่วหรูเยี่ยนก็หลั่งน้ำตาออกมา

“ท่านพ่อ ในที่สุดลูกก็ได้ล้างแค้นแล้ว...” หลิ่วหรูเยี่ยนคุกเข่าลง

เมื่อเห็นเหตุการณ์นั้น เหล่าศิษย์ของสำนักอวี้ติ้งก็คุกเข่าลงเพื่อแสดงความเคารพต่อหลิ่วหรูเยี่ยน

ผู้อาวุโสสามเป็นผู้อาวุโสเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากการต่อสู้ และศิษย์มากกว่าครึ่งหนึ่งต่างล้มตายหรือไม่ก็บาดเจ็บ แม้ว่าสำนักอวี้ติ้งจะสูญเสียอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ขับไล่หูอี้เซียวออกไปและกำจัดผู้อาวุโสรองได้สำเร็จ ในที่สุดความฝันของหลิ่วหรูเยี่ยนในการขึ้นเป็นเจ้าสำนักก็สมปารถนา

หลิ่วหรูเยี่ยนค่อยๆ ยืนขึ้นและมองไปที่เฉินผิง โดยรู้ว่าเธอชนะได้ก็เพราะเขา

หลังจากนั้น หลิ่วหรูเยี่ยนก็สั่งให้ลูกน้องของเธอทำความสะอาดสถานที่และซ่อมแซมอาคารของสำนักอวี้ติ้ง ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็ย้ายไปที่เขตของผู้อาวุโสสาม ซึ่งยังมีบ้านบางหลังที่ไม่ได้รับความเสียหาย และสามารถใช้เป็นที่พักให้พวกเขาได้

เมื่อตกกลางคืน ทุกคนต่างก็เหนื่อยล้าและรีบไปพักผ่อนแต่หัวค่ำ

อย่างไรก็ตาม ห้องของเฉินผิงยังคงมีแสงสว่าง เขายังตื่นอยู่เพราะเขาพบว่าตัวเองตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เฉินผิงรู้ว่าตอนนี้เขาสามารถเข้าถึงชลาธารโอสถในสำนักอวี้ติ้งได้อย่างอิสระ และสามารถดูดกลืนพลังวิญญาณเพื่อยกระดับการบำเพ็ญเพียรของเขา

อย่างไรก็ตาม หากเขาดูดกลืนพลังวิญญาณอย่างไม่บันยะบันยัง ชลาธารโอสถของสำนักอวี้ติ้งจะเหือดแห้งอย่างไม่ต้องสงสัย

ในตอนที่หูอี้เซียวเป็นผู้นำสำนัก เฉินผิงไม่ได้คำนึงถึงผลที่ตามมาจากการใช้ชลาธารโอสถจนหมด

อย่างไรก็ตาม เมื่อหลิ่วหรูเยี่ยนได้เป็นเจ้าสำนักแล้ว จึงค่อนข้างละอายที่เขาจะฉกฉวยผลประโยชน์จากชลาธารโอสถต่อไป

ท้ายที่สุดแล้ว ศิษย์ของสำนักอวี้ติ้งยังคงต้องพึ่งพาพลังวิญญาณในชลาธารโอสถเพื่อเพิ่มระดับการบำเพ็ญเพียรของพวกเขา