หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2702
“ไม่ ฉันไม่ยอมรับเรื่องนี้” ผู้อาวุโสรองคำราม “เรื่องนี้ฉันไม่ยอม!”
แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่เขาก็ไม่มีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้
“ไม่ว่าคุณจะรับได้หรือไม่ก็ตาม คุณก็จบเห่แล้ว” เฉินผิงพูดพร้อมชูกระบี่ขึ้น พร้อมที่จะฟาดฟันใส่ผู้อาวุโสรอง
“เดี๋ยวก่อน เฉินผิง!” หลิ่วหรูเยี่ยนห้ามเขา
เฉินผิงหันไปหาเธอแล้วถามว่า “มีอะไรครับ?”
“ชายคนนั้นฆ่าพ่อของฉัน ดังนั้นฉันต้องฆ่าเขาด้วยตัวเอง” หลิ่วหรูเยี่ยนพูดพร้อมจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสรอง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝักอย่างใจเย็น
ผู้อาวุโสรองแค่นเสียงอย่างเย็นชา “หลิ่วหรูเยี่ยน ฉันอาจจะบาดเจ็บก็จริง แต่ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะฉันได้!”
แม้ว่าหลิ่วหรูเยี่ยนจะไปถึงขั้นกึ่งเซียนแล้ว แต่ระดับพลังของทั้งสองยังห่างกันอยู่พอตัว มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะโค่นเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...