หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2709

ในขณะเดียวกัน ยี่เหอก็พาลี่ซิงกลับมาที่นครแห่งจักรวรรดิอสูร

เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจของตนเอง ลี่ซิงได้นำเอาของกำนัลเป็นจำนวนมากและผู้ติดตามหลายสิบคนมาด้วย

ตอนที่พวกเขามาถึงประตู หู่ป้านแม่ทัพใหญ่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรก็เข้ามาต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง

แต่เมื่อเขาเห็นลี่ซิงกลับหน้าเปลี่ยนสี

เขารู้ว่าลี่ซิงชอบองค์หญิงยี่ชามากขนาดไหนและเขาเองก็รู้ว่ายี่เหอตั้งใจจะให้องค์หญิงยี่ชาแต่งงานกับลี่ซิง

ด้วยเหตุนั้น เมื่อหู่ป้านเห็นของกำนัลจำนวนมหาศาลจึงคิดว่าลี่ซิงจะต้องมาเพื่อแต่งงานกับองค์หญิงยี่ชา

น่าเสียดายที่หู่ป้านเป็นเพียงแม่ทัพใหญ่ที่มีฐานะต่ำชั้นเกินไปเมื่อเทียบกับลี่ซิงที่เป็นองค์ชาย

หู่ป้านไม่อยากรอดูลี่ซิงแต่งงานกับองค์หญิงยี่ชา หลังจากพาราชายี่เหอกับลี่ซิงเข้ามาในเมือง เขาก็หลงเหลือเพียงสีหน้าไม่สบอารมณ์

เมื่อองค์หญิงยี่ชาเห็นว่ายี่เหอกลับมาแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาหา “เสด็จพ่อ ท่านกลับมาแล้วเหรอ? ท่านไปไหนมา? ทำไมท่านถึงไม่พาลูกไปด้วยล่ะ?”

“ยี่ชา!” ลี่ซิงร้องเรียกหาเธออย่างมีความสุขทันทีที่เขาได้เห็นเธอ

แต่เมื่อองค์หญิงยี่ชาเห็นลี่ซิง รอยยิ้มก็เลือนหายไปจากใบหน้าของเธอทันที “ลี่ซิง? ท่านมาทำอะไรในนครแห่งจักรวรรดิอสูร?” เธอถามด้วยสีหน้าเย็นชา

“ยี่ชา ลูกพูดกับลี่ซิงแบบนั้นได้ยังไงกัน? พ่อไปนครหมิงลี่เพื่อตกลงเรื่องคำขอแต่งงานแทนลูก ลี่ซิงกลับมาพร้อมกับพ่อก็เพื่อแต่งงานกับลูกยังไงล่ะ” ราชายี่เหอกล่าวขึ้น

เมื่อองค์หญิงยี่ชาได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้ว “เสด็จพ่อ ใครบอกว่าลูกจะแต่งงานกับลี่ซิง? ลูกไม่แม้แต่จะชอบเขาเสียด้วยซ้ำไป! ก่อนจะตัดสินใจแบบนั้นลงไป ท่านเคยถามความเห็นของลูกบ้างหรือเปล่า? ถึงยังไงลูกก็ไม่แต่งงานกับลี่ซิงเด็ดขาด! ถ้าหากท่านชอบเขามากขนาดนั้นก็เชิญแต่งกับเขาเองเถอะ! ลูกมีคนที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว!” ยี่ชาตะโกนใส่เขาก่อนจะวิ่งหนีไปด้วยความโมโห

หลังจากนั้นวันต่อมาราชายี่เหอก็ใช้เวลาพักผ่อน สิ่งที่เขาต้องการคือทำให้ยี่ชาเปลี่ยนใจมาแต่งงานกับลี่ซิงเพื่อให้นครแห่งจักรวรรดิอสูรสามารถเป็นพันธมิตรกับนครหมิงลี่

ถ้าหากนครทั้งสองร่วมมือกัน เช่นนั้นเขาและคนของเขาก็จะไม่มีอะไรให้ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว นอกเหนือไปจากนั้น ราชายี่เหอก็จะแข็งแกร่งพอที่จะขยายอาณาเขตด้วยการบุกโจมตีและกำราบประมุขพวกนั้นด้วย

ตอนที่เป่ยฉางเหล่าเข้ามารายงาน ยี่เหอจวนจะผล็อยหลับไปอยู่แล้ว “ฝ่าบาท คุณเฉินมาขอเข้าเฝ้าขอรับ”

เมื่อยี่เหอได้ยินว่าเฉินผิงมาที่นี่ เขาก็ลุกพรวดแล้วรีบพุ่งออกจากประตูไป

ขณะที่คนอื่นๆ ไม่ล่วงรู้ตัวตนของเฉินผิง ทว่ายี่เหอรู้ดีว่าเขาคือเจ้าสำนักจึงไม่กล้าทำให้เฉินผิงต้องคอย

เมื่อเป่ยฉางเหล่าเห็นราชายี่เหอรีบออกไปพบเฉินผิง สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสับสน ตนไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าเหตุใดราชายี่เหอถึงได้เคารพยำเกรงเฉินผิงมากเสียจนต้องออกไปต้อนรับฝ่ายหลังด้วยตัวเอง