“ลี่ซิง เจ้ามาได้จังหวะพอดี เจ้าควรจะรีบไสหัวกลับไปได้แล้ว ข้ามีคนที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว คนที่อยู่ตรงนี้คือเฉินผิงคนรักของข้า พวกเราเริ่มคบหากันมานานและข้าก็ตั้งครรภ์บุตรของเขาอยู่!” องค์หญิงยี่ชาเอ่ยขึ้นพร้อมผุดรอยยิ้มหวานล้ำพลางซบอกของเฉินผิง
เฉินผิงจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยแววตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ
อะไรนะ? เธอไปตั้งครรภ์บุตรของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ? ฉันรู้แต่ว่าเธอจงใจพูดยั่วโมโหลี่ซิงก็เท่านั้น แต่เธอล้อเล่นเรื่องแบบนั้นออกจะไม่ค่อยเหมาะสักเท่าไหร่!
หลังจากชะงักไปสักครู่ลี่ซิงก็ระเบิดโทสะ แต่เขาก็รีบสงบสติอารมณ์แล้วยิ้มเยาะ
“ยี่ชา เจ้าพูดแบบนั้นเพียงเพื่อให้ข้ายอมแพ้เจ้าใช่ไหม? ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้ตั้งครรภ์หรอก! อันที่จริงเจ้าถึงขนาดยังไม่เสียความบริสุทธิ์เสียด้วยซ้ำไป! เจ้าลืมเรื่องที่เผ่าอสูรไม่สามารถเสพสังวาสกับมนุษย์ได้ไปแล้วหรือไง? เจ้าไม่มีทางที่จะตั้งครรภ์บุตรมนุษย์ได้หรอก! ข้าไม่เชื่อหรอกว่าข้าจะแพ้ให้มัน!”
จากนั้นลี่ซิงก็เบนสายตามาทางเฉินผิงพลางพูดต่อไปว่า “ไอ้หนู ข้าไม่สนหรอกว่ายี่ชาจะไปขุดแกมาจากที่ไหน แต่ทางที่ดีแกจงรีบไสหัวไปเสียเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นข้าจะกินแกทั้งเป็นให้เหลือแค่กองกระดูกเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...