หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2714
“ท่านพ่อ—ฝ่าบาท วางใจได้เลย ข้าจะพิสูจน์ให้ยี่ชาเห็นว่าข้าเป็นคนที่นางควรจะหลงรัก” ลี่ซิงกล่าวขึ้น เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของราชายี่เหอก็หน้าตาเหยเก
“แต่ข้าขอเตือนเจ้าว่าห้ามต่อสู้ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรเป็นอันขาด นี่เป็นกฎของข้าและไม่อนุญาตให้ผู้ใดฝ่าฝืนเป็นอันขาด” ราชายี่เหอเตือน
“ข้าเข้าใจแล้ว” ลี่ซิงผงกศีรษะก่อนจะหันหลังเดินจากไป
เมื่อลี่ซิงออกมาจากพระราชวังของราชายี่เหอ สีหน้าของเขากลับเย็นชา “ราชายี่เหอกล้าดียังไงถึงทำกับข้าราวกับเป็นคนโง่ เขานึกว่าจะจัดการกับข้าได้ง่ายๆ หรือไง?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน
เขาหยิบแผ่นหยกสื่อสารขึ้นมาแล้วเรียกหาลี่หวัง
“ลี่ซิง เป็นยังไงบ้างล่ะ? เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมาสักที?” ลี่หวังถาม
“เสด็จพ่อ ลูกยังไม่คิดจะกลับไปเร็วๆ นี้หรอก”
ลี่ซิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ให้ลี่หวังฟังพอสังเขป
หลังจากฟังคำพูดของลี่ซิงแล้ว ลี่หวังก็รู้สึกเดือดดาล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...