หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2714

“ท่านพ่อ—ฝ่าบาท วางใจได้เลย ข้าจะพิสูจน์ให้ยี่ชาเห็นว่าข้าเป็นคนที่นางควรจะหลงรัก” ลี่ซิงกล่าวขึ้น เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของราชายี่เหอก็หน้าตาเหยเก

“แต่ข้าขอเตือนเจ้าว่าห้ามต่อสู้ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรเป็นอันขาด นี่เป็นกฎของข้าและไม่อนุญาตให้ผู้ใดฝ่าฝืนเป็นอันขาด” ราชายี่เหอเตือน

“ข้าเข้าใจแล้ว” ลี่ซิงผงกศีรษะก่อนจะหันหลังเดินจากไป

เมื่อลี่ซิงออกมาจากพระราชวังของราชายี่เหอ สีหน้าของเขากลับเย็นชา “ราชายี่เหอกล้าดียังไงถึงทำกับข้าราวกับเป็นคนโง่ เขานึกว่าจะจัดการกับข้าได้ง่ายๆ หรือไง?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน

เขาหยิบแผ่นหยกสื่อสารขึ้นมาแล้วเรียกหาลี่หวัง

“ลี่ซิง เป็นยังไงบ้างล่ะ? เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมาสักที?” ลี่หวังถาม

“เสด็จพ่อ ลูกยังไม่คิดจะกลับไปเร็วๆ นี้หรอก”

ลี่ซิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ให้ลี่หวังฟังพอสังเขป

หลังจากฟังคำพูดของลี่ซิงแล้ว ลี่หวังก็รู้สึกเดือดดาล

“ยี่เหอ ตาแก่นั่น! มันกล้าดียังไงถึงได้ดูเบานครหมิงลี่ ลี่ซิงเอ๋ย ถ้าหากเรื่องราวไม่ราบรื่น เจ้าก็ควรจะกลับมาก่อนนะ อย่างมากก็แค่ล้มเลิกการแต่งงานกับองค์หญิงยี่ชา ลำพังด้วยตัวตนของเจ้าที่เป็นองค์ชายแห่งนครหมิงลี่ เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องหาภรรยาเลย พ่อจะหาเวลาไปถล่มนครแห่งจักรวรรดิอสูรเอง พวกเราจะดูกันซิว่าตาแก่ยี่เหอยังจะกล้าหลอกข้าหรือเปล่า!” ลี่หวังโกรธจนควันออกหู

“เสด็จพ่อ ลูกจะต้องได้ตัวยี่ชาก่อนจะกลับไป ลูกเองก็จะได้ฉวยโอกาสทดสอบพลังของนครแห่งจักรวรรดิอสูรเสียเลย” ลี่ซิงตอบ

“อยู่ที่นั่นเจ้าต้องระวังตัวให้มากๆ นะ อย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่นเล่า” ลี่หวังย้ำเตือน

“ไม่ต้องห่วง ต่อให้ผมจะทำอะไรล้ำเส้น ตาแก่ยี่เหอก็คงไม่กล้าทำอะไรลูกหรอกเว้นเสียแต่ว่าเขาอยากจะหายไปจากเผ่าอสูร” ลี่ซิงเอ่ยขึ้นด้วยความมั่นใจ

หลังจากวางสาย ลี่ซิงก็ตรงไปยังที่พักของตนเอง

ขณะที่เขาก้าวออกมาจากพระราชวังก็เห็นผู้คนมากมายบนท้องถนน นอกจากอยากรู้อยากเห็นแล้ว ลี่ซิงก็แฝงตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชนด้วย

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาก็เห็นหู่ป้านกับเฉินผิงกำลังสู้กันอยู่

“ฉันก็นึกว่าแกจะเป็นพยัคฆ์ร้ายเสียอีก ใครเลยจะรู้ว่าแกเป็นหมีเล่า? เสียชื่อดีๆ กันหมดเลย” เฉินผิงหัวเราะเยาะ

“เจ้ามันรนหาที่ตาย!”

หู่ป้านรู้สึกฉุนเฉียว เขาเล็งอุ้งเท้าหมีขนาดมหึมาของตนเองไปทางเฉินผิง

เมื่อลี่ซิงเห็นเช่นนั้นก็มีความสุขไม่น้อย เขาไม่รู้ว่าหู่ป้านมีความแค้นอะไรกับเฉินผิง ความแค้นของหู่ป้านอาจจะช่วยให้เขากำจัดเฉินผิงได้ก็มากพอที่จะทำให้ลี่ชิงดีใจขึ้นมาได้

ฆ่ามัน ฆ่ามันซะ!

“อย่าลืมว่าห้ามไม่ให้ต่อสู้ในนครแห่งจักรวรรดิอสูร หู่ป้านแกกล้าฝ่าฝืนกฎของราชายี่เหองั้นเหรอ?” เฉินผิงถามหู่ป้าน

เมื่อหู่ป้านได้ยินเช่นนั้น อุ้งเท้าของเขาก็หยุดกลางอากาศ

ในฐานที่เป็นแม่ทัพใหญ่ เขาตระหนักถึงกฎเป็นอย่างดี แต่เขาเพียงแค่โกรธมากเสียจนเกือบฝ่าฝืนกฎเข้าเสียแล้ว