หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2716

“อ๊าก!”

หู่ป้านคำรามเสียงดังลั่นแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอีกครั้งราวกับว่าขาได้คลุ้มคลั่งไปแล้ว

เฉินผิงชักกระบี่พิฆาตมังกรแล้วกดมันเข้ากับลำคอของหู่ป้านทันที

รัศมีพลังเยือกเย็นที่ปลดปล่อยออกมาทำให้หู่ป้านได้สติกลับคืนมา

เมื่อเขาเห็นกระบี่ที่เฉินผิงถืออยู่ สายตากลับฉายแววตื่นตระหนกอยู่บ้าง

“จะ เจ้าคิดจะฆ่าข้างั้นรึ? ข้าขอเตือนเจ้า ข้าคือแม่ทัพใหญ่เชียวนะ ถ้าหากเจ้าฆ่าข้าล่ะก็เจ้าไม่มีทางเดินออกไปจากที่นี่ได้ทั้งๆ ที่ยังมีชีวิตหรอก” หู่ป้านข่มขู่

“ถ้าหากแกไม่ใช่แม่ทัพของนครแห่งจักรวรรดิอสูร หัวของแกคงได้กลิ้งไปอยู่บนพื้นแล้ว ตอนนี้ก็ไสหัวไปให้พ้นหูพ้นตาฉันได้แล้ว” เฉินผิงตะคอกใส่

หู่ป้านมองเฉินผิง เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงสังหารของอีกฝ่ายก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วหันหลังเดินจากไป

หลังจากเดินห่างออกไปได้สักระยะหนึ่ง เขาก็หันกลับมาอีกครั้งแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธแค้น “เจ้ารอก่อนเถอะ เรื่องนี้มันยังไม่จบหรอก!”

เฉินผิงไม่สนใจเขา เมื่อเก็บกระบี่พิฆาตมังกรเข้าฝักแล้ว เขาก็เบนความสนใจมาทางลี่ซิงที่จากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

แทนที่จะกลับที่พักของตนเอง ลี่ซิงกลับมุ่งหน้าไปที่บ้านของหู่ป้าน

เขารู้ว่าหู่ป้านที่เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งนครย่อมรู้สึกแค้นเคืองที่ถูกเฉินผิงหยามเกียรติ

ยิ่งไปกว่านั้น หู่ป้านยังหมายปององค์หญิงยี่ชาอีกด้วย

“บ้าเอ๊ย! มนุษย์ตัวเล็กๆ กล้าดียังไงมาลบหลู่ข้าแบบนั้น? ข้าจะต้องฆ่ามันให้ได้...”

เมื่อกลับมาแล้ว หู่ป้านก็เริ่มทำลายข้าวของเพื่อระบายความหงุดหงิดใจ

เนื่องจากหู่ป้านเป็นแม่ทัพใหญ่และทั่วทั้งนครก็อยู่ภายใต้บัญชาการของเขา ลี่ซิงรู้ว่าการทำให้หู่ป้านร่วมมือกับเขาจะทำให้ตนยึดครองนครได้ง่ายมากขึ้น

หู่ป้านที่กำลังเกรี้ยวกราดประหลาดใจเสียจนตั้งตัวไม่ติดเพราะคำทักทายที่เต็มไปด้วยความเคารพนับถือของลี่ซิง

อย่างไรเสียลี่ซิงก็เป็นถึงองค์ชาย หู่ป้านย่อมต้องปลื้มปีติที่ได้รับความเคารพเช่นนั้น

“องค์ชายลี่ซิง ท่านเป็นองค์ชายผู้โดดเด่น ขณะที่ข้าต่อให้เป็นแม่ทัพก็เป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่ง ได้โปรดอย่าได้เรียกข้าเช่นนั้นเลย” หู่ป้านตอบพร้อมท่าทีที่เปลี่ยนไป

“พี่ใหญ่หู่ ตำแหน่งองค์ชายของข้าไม่นับเป็นอะไรได้เลย ในเมื่อข้าชื่นชมคนอย่างท่าน ถ้าหากท่านไม่รังเกียจข้าหวังว่าท่านจะยอมรับข้าเป็นพี่น้องร่วมสาบาน เช่นนั้นแล้วข้าก็จะได้เรียกท่านแบบนั้นได้อย่างเปิดเผยเสียที!” ลี่ซิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

หู่ป้านเต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดเลยว่าองค์ชายอย่างลี่ซิงจะอยากเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับตน

เขารีบส่ายหน้า “องค์ชายลี่ซิง ท่านทำแบบนั้นไม่ได้เชียวนะ ท่านเป็นว่าที่สามีขององค์หญิงยี่ชาและบุตรเขยของท่านราชาของพวกเรา หากพวกเราสองคนกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันคงดูไม่เหมาะสม”