หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2717

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนั้น แววตาของหู่ป้านเต็มไปด้วยความผิดหวังเนื่องจากความรู้สึกที่เขามีต่อองค์หญิงยี่ชา เขาไม่สามารถแต่งงานกับเธอได้เพราะสถานะของเขาต่ำต้อยกว่าลี่ซิงและราชายี่เหอไม่มีทางยอมให้บุตรสาวของตนเองแต่งงานกับผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งเป็นแน่

เมื่อเห็นสีหน้าของหู่ป้าน ลี่ซิงก็ลอบยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว “พี่ใหญ่หู่ ข้าเชื่อว่าท่านคงไม่รู้ว่าข้าไม่มีทางได้อยู่กับองค์หญิงยี่ชาหรอก นางไม่ชอบข้าเพราะนางโดนเฉินผิงไอ้มนุษย์นั่นล่อลวงเข้าน่ะสิ ข้าขอบอกท่านตามตรงก็แล้วกัน วันนี้ข้าเห็นพวกเขากอดกันกลมเลย ข้าล่ะอยากจะฆ่ามันนักแต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องเคารพกฎของนคร ข้ารู้ว่าองค์หญิงยี่ชาไม่มีความรู้สึกให้ข้าและข้าก็ไม่ตั้งใจที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รักข้าด้วย แม้กระนั้นนางหลงรักมนุษย์ลงไปได้ยังไงกัน? เฉินผิงไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเป็นพิเศษเลย มันมีดีตรงไหนกัน? ข้าเองก็รู้ดีว่าท่านสนใจในตัวองค์หญิงยี่ชา ว่ากันตามหลักเหตุผลแล้ว ท่านควรจะได้อยู่กับนางเพราะยังไงซะท่านก็อุทิศทั้งชีวิตเพื่อนคร แต่ท่านกลับไม่นับเป็นอะไรเลยนอกเสียจากบ่าวรับใช้ในสายตาของราชายี่เหอเท่านั้น”

ลี่ซิงถอนหายใจราวกับขุ่นเคืองใจแทนหู่ป้านเสียเต็มประดา

เมื่อหู่ป้านได้ฟังคำพูดของลี่ซิงก็เงียบไป ลี่ซิงบอกได้จากสีหน้าของหู่ป้านกำลังหวั่นไหว

ลี่ซิงจึงฉวยโอกาสพูดต่อไปอีกว่า “พี่ใหญ่หู่ เมื่อองค์หญิงยี่ชาต่อสู้กันอุตลุดกับเฉินผิงเมื่อก่อนหน้านี้ นางอาจจะถึงขั้นตำหนิท่านแทนมันก็ได้ ถึงตอนนั้นราชายี่เหอก็อาจจะตัดสินใจที่จะไม่เข้าข้างท่าน แต่กลับลงเอยด้วยการลงโทษท่านแทน”

ลี่ซิงพูดจบได้ไม่นานก็มีเสียงสตรีตะโกนขึ้นมาให้ได้ยินจากข้างนอก

“หู่ป้าน ไสหัวออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”

หู่ป้านขมวดคิ้ว เพราะเขาจำได้ง่าเป็นเสียงขององค์หญิงยี่ชา

หู่ป้านเดินออกไปพลางขมวดคิ้วอย่างสิ้นไร้ทางเลือก

ทันทีที่ยี่ชาเห็นหู่ป้านก็ด่าว่าเขา

หู่ป้านไม่ยอมให้โทสะครอบงำการตัดสินใจของตนเอง

เขาเป็นเฉินผิงเป็นศัตรูหัวใจและอยากจะสังหารเขาทิ้งเสีย แต่เขาก็ไม่ปรารถนาที่จะทรยศหักหลังราชายี่เหอเลยสักนิด

“ก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง พี่ใหญ่หู่ ถ้าหากท่านไม่ตกลงก็ลืมสิ่งที่ข้าพูดไปเสียเถอะ แต่เมื่อไหร่ที่ท่านเปลี่ยนใจล่ะก็ประตูของข้าเปิดอยู่เสมอนะ ข้าจะอยู่ในนครแห่งนี้สักระยะหนึ่ง”

หลังจากพูดจบ ลี่ซิงก็เดินจากไป

หลังจากเขาจากไปได้ไม่นาน องครักษ์ก็มาถึงอย่างเร่งร้อน