หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2718

“แม่ทัพใหญ่ ราชายี่เหอต้องการพบท่านขอรับ” องครักษ์กล่าวขึ้น

หู่ป้านรู้สึกไม่สบายใจกับคำสั่งดังกล่าวอย่างเห็นได้ชัด เพราะเขารู้สาเหตุมี่ราชายี่เหอเรียกหาตน

ก่อนที่องค์หญิงยี่ชาจะไป นางบอกว่าจะรายงานเรื่องนี้ให้เสด็จพ่อของนางได้ทราบ

หู่ป้านตามองครักษ์เข้าไปในพระราชวัง

เมื่อเขามาถึง เขาก็เห็นภาพของราชายี่เหอที่มีหน้าตาบึ้งตึงกับองค์หญิงยี่ชาที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ฝ่าบาท ท่านจะรับสั่งอะไรกับผม?” หู่ป้านถามเสียงเบาพร้อมก้มหน้าลงต่ำ

“หู่ป้าน บอกข้ามา เจ้าเพิ่งจะลงไม้ลงมือกับคุณเฉินงั้นรึ?” ราชายี่เหอถาม

“ขอรับ!” หู่ป้านไม่กล้าโกหก เพราะตอนนั้นมีผู้พบเห็นเหตุการณ์มากมายย่อมไม่มีทางที่จะทำเช่นนั้นได้

นั่นคือเหตุผลเดียวกันที่ทำให้องค์หญิงยี่ชาได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วเวลาสั้นๆ เช่นนั้น

“เจ้ากล้าดียังไง! เจ้าก็รู้กฎของนครแห่งจักรวรรดิอสูรไม่ใช่หรือไง? เจ้าฝ่าฝืนมันได้ยังไงทั้งๆ ที่เจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่?” ราชายี่เหอแผดเสียงพลางเอามือทุบโต๊ะ

หู่ป้านคุกเข่าลงอีกครั้งแล้วตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

“ฝ่าบาท เฉินผิงรังแกชาวเมืองของเรา เป็นหน้าที่ของแม่ทัพใหญ่อย่างผมที่จะต้องเข้าไปห้ามปราม” หู่ป้านใช้ข้ออ้างที่ลี่ซิงสอนเขามาโกหกราชายี่เหอ

เมื่อราชายี่เหอได้ยินคำอธิบายของหู่ป้านก็ให้รู้สึกโกรธจัด

ในฐานที่เป็นเจ้าสำนักหลง เฉินผิงมีอำนาจปกครองนครแห่งจักรวรรดิอสูร ย่อมไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องมารังแกผู้อยู่ใต้อาณัติของตนเองเลย

“หู่ป้าน เจ้ากล้าดียังไงถึงได้โกหกข้า? จงฟังให้ดีๆ นับแต่บัดนี้เป็นต้นไปเจ้าต้องปฏิบัติตามคำสั่งของคุณเฉิน ไม่ว่าเขาจะสั่งให้ทำอะไรเจ้าก็ต้องทำ! เนื่องจากเป็นความผิดครั้งแรกของเจ้า ข้าจะลงโทษเจ้าสถานเบา เจ้าจะถูกลงโทษให้ไปเฝ้าประตูนครสิบวัน ถ้าหากเจ้ากล้าลบหลู่ดูหมิ่นคุณเฉินอีก ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!” ราชายี่เหอตวาดลั่น

แม้แต่ข้าผู้เป็นราชายังต้องเชื่อฟังคำสั่งของคุณเฉิน หู่ป้านที่เป็นแค่แม่ทัพใหญ่กลับริอ่านจะลงมือสังหารเฉินผิงงั้นเหรอ?

ต่อให้เขาจะรู้สึกขุ่นเคือง ทว่าหู่ป้านก็ไม่กล้าแสดงออกต่อหน้าราชายี่เหอ สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือพยักหน้าตอบรับ “เข้าใจแล้วขอรับ”

“เอาล่ะ หมดธุระของเจ้าแล้ว”

จากนั้นราชายี่เหอก็โบกมือไล่

ข้าคือแม่ทัพใหญ่ของนครแห่งจักรวรรดิอสูร ถ้าไม่ใช่เพราะข้าล่ะก็นครแห่งนี้คงได้ถูกโจมตีไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ข้าก็ยังเทียบกับเจ้ามนุษย์ชั้นต่ำไม่ได้เลย

“ข้าย่อมเชื่ออยู่แล้ว ในเมื่อท่านให้ความสำคัญกับข้ามากขนาดนั้น ข้าก็ยินดีเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับท่าน นับแต่นี้ไปข้ายินดีเชื่อฟังคำสั่งของท่าน”

หู่ป้านกัดฟันพูดพร้อมตัดสินใจแล้ว

“งั้นก็วิเศษไปเลย พี่ใหญ่หู่ ข้าจะรีบไปจัดการทันทีเลย”

ลี่ซิงรีบสั่งคนให้จัดเตรียมพิธีอย่างรวดเร็วโดยที่คนทั้งสองต่างสาบานว่าจะภักดีต่อกัน

เมื่อพิธีจบสิ้นลง หู่ป้านก็มองลี่ซิงพลางกล่าวว่า “องค์ชายลี่ซิง—”

“พี่ใหญ่หู่ ตอนนี้พวกเราเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันแล้ว ไม่จำเป็นต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้ ท่านเรียกข้าว่าลี่ซิงเถอะ” ลี่ซิงเอ่ยขัดหู่ป้าน

“ลี่ซิง ตอนนี้พวกเราเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันแล้ว ถ้าท่านต้องการสิ่งใดในนครแห่งจักรวรรดิอสูรก็บอกข้ามาได้เลย” หู่ป้านกล่าวด้วยน้ำเสียงซาบซึ้งตื้นตันใจ

“พี่ใหญ่หู่ เรื่องสำคัญที่สุดของเราในตอนนี้คือกำจัดเฉินผิง ในเมื่อพวกเราจัดการมันในเมืองไม่ได้ พวกเราก็ต้องล่อมันออกมา”

ลี่ซิงเริ่มวางแผนกับหู่ป้านด้วยแววตาเป็นประกาย