เฉินผิงไม่ทันได้สังเกตเห็นสีหน้าตกตะลึงของเป่ยฉางเหล่า เพราะเขามัวแต่เพ่งความสนใจไปที่ตำราโบราณจนหมดสิ้น
ภาษาของเผ่าอสูรที่เคลือบคลุมและยากที่จะเข้าใจกลับเป็นสิ่งที่เฉินผิงอ่านออกได้ไม่ยากเลย
ขณะที่เขามัวแต่จมจ่อมอยู่กับตำรา ความประหลาดใจของเขาก็ยิ่งเพิ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ
เฉินผิงเริ่มฝึกเคล้ดวิชาด้วยมือข้างเดียวระหว่างที่มืออีกข้างถือตำราโบราณโดยไม่รู้ตัว
เขาโบกมือเบาๆแล้วก็ปรากฏภาพลวงตาขึ้นมาทันที ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างสายหนึ่งเริ่มวูบไหวอยู่บนตำราโบราณแล้วหลั่งไหลเข้าสู่สมองของเฉินผิง แสงสว่างหลายสายนั้นแปรสภาพเป็นร่างมนุษย์ที่กำลังฝึกฝนเคล็ดวิชาฝ่ามือในท่วงท่าต่างๆ
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็เริ่มพลิกดูหน้าต่างๆ ด้วยความรวดเร็วยิ่งขึ้น ขณะที่เขาทำเช่นนั้น เงาร่างในสมองของเขาก็ยิ่งเคลื่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุด เฉินผิงใช้เวลาเพียงไม่นานก็อ่านตำราโบราณเล่มหนาจนจบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...