หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2721

เฉินผิงใช้เวลาตลอดสามวันทำความเข้าใจฝ่ามืออสนี

ภายในสามวันนั้น เงาร่างลึกลับก็สำแดงเคล็ดวิชาหลากหลายกระบวนท่าอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ทุกสิ่งทุกอย่างที่บันทึกอยู่ในตำราโบราณตอกตรึงเข้าไปในนั้นอย่างลึกซึ้ง

ในช่วงเวลาสามวัน เฉินผิงก็เข้าใจแก่นแท้ของฝ่ามืออสนี แต่เขาก็ยังต้องใช้เวลาฝึกให้ชำนาญ

“ฝ่ามืออสนีช่างน่าทึ่งนัก!”

ทันทีที่เฉินผิงลืมตาขึ้น ดวงตาของเขาก็ส่องประกายแวววับ

ตอนนี้เขาได้เข้าใจฝ่ามืออสนีอย่างลึกซึ้งแล้ว ที่เหลือก็คือให้เขาได้เสริมพลังฝึกบำเพ็ญฌานของตัวเองและสั่งสมประสบการณ์สู้รบ

“ฝ่ามืออสนีมีอยู่ทั้งหมดเก้าระดับและฉันเพิ่งจะบรรลุระดับต้นเท่านั้น ไม่รู้ว่าระดับเก้าจะทรงพลังสักขนาดไหนกัน ฉันจะใช้มันทำให้เกิดรูโหว่บนท้องฟ้าได้หรือเปล่านะ?”

เฉินผิงรู้สึกหวาดหวั่นกับความลึกลับของฝ่ามืออสนี

ก๊อก ก๊อก ก็อก

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขัดความคิดของเฉินผิง

เมื่อเขาเปิดประตูก็เห็นองครักษ์สวมชุดเกราะสีเงิน

“คุณเฉิน องค์หญิงยี่ชาอยากจะพบคุณน่ะครับ” องครักษ์กล่าวด้วยความเคารพนบนอบ

“องค์หญิงยี่ชางั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจและไม่รู้สาเหตุที่องค์หญิงยี่ชาอยากจะพบเขา หากเป็นยามปกตินางก็คงมาหาเขาด้วยตัวเองแทนที่จะสั่งให้องครักษ์มาบอก

“เรื่องนั้นผมก็ไม่ทราบขอรับ คุณเฉิน คุณคงต้องไปถามองค์หญิงยี่ชาเอาเองแล้วล่ะ” องครักษ์ตอบด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน

ลี่ซิงมองหู่ป้านก่อนจะผุดยิ้มจางๆ ขึ้นมา “พี่ใหญ่หู่ อย่าได้กังวลไป เมื่อเฉินผิงมาถึงฉันจะลงมือกับคนของมันเอง ถ้าหากพวกเราไม่ใช่คู่ประมือของมันก็ค่อยให้พี่ช่วยอีกแรง ฉันมั่นใจว่าเมื่อพวกเรารวมพลังกันก็น่าจะเพียงพอที่จะเอาชนะมันได้ ยิ่งไปกว่านั้นพี่ก็มีอาวุธวิเศษที่สามารถควบคุมพวกมนุษย์ได้ พี่จะต้องกลัวอะไรเล่า?”

หู่ป้านพยักหน้ารับ “งั้นก็ได้ เจ้าลงมือก่อน ถ้าหากเจ้าสามารถฆ่าเฉินผิงได้ข้าก็จะไม่เผยตัวออกมา ไม่งั้นหากร่ำลือกันออกไปว่าพวกเราสองคนคิดจะฆ่าเฉินผิงก็คงน่าขายหน้าแย่เลย”

ลี่ซิงยิ้มให้หู่ป้านโดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว เขาล่วงรู้สิ่งที่หู่ป้านกำลังคิด แต่กลับไม่เปิดโปงอีกฝ่ายเพราะยังจำเป็นต้องใช้งานอีกฝ่ายอยู่

เฉินผิงยังคงตามองครักษ์ต่อไปและไม่ช้าพวกเขาก็เข้าสู่ป่าทึบ แต่ดูเหมือนว่าองครักษ์ไม่มีวี่แววที่จะหยุดเดินเลย

เฉินผิงปลุกกระตุ้นปราณสัมผัสของตนเองให้ครอบคลุมอาณาบริเวณกว้างใหญ่ไพศาลรอบตัวเขา

เมื่อปราณสัมผัสโอบล้อมลี่ซิงกับหู่ป้านที่กำลังดักซุ่มโจมตี พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถูกพบตัวเข้าแล้ว

เฉินผิงสีหน้าเหยเกทันทีที่รู้ว่ามีคนซ่อนตัวอยู่รอบข้าง “แกกล้าดียังไงถึงได้มาหลอกฉัน?”