หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2723

ลี่ซิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นกระบี่พิฆาตมังกร จากนั้นเขาก็ชักเอาขวานศึกออกมาจากแสงสีแดงดุจโลหิตตรงหว่างคิ้ว

“เบิกพิภพ!”

ลี่ซิงเหวี่ยงขวานของตนใส่เฉินผิง

พลังรุนแรงที่ขวานปลดปล่อยออกมาถึงขั้นถอนรากถอนโคนพฤกษาทุกต้น

เฉินผิงชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นเหนือศีรษะเพื่อสกัดการโจมตี

ตู้ม!

เมื่อปะทะกันก็บังเกิดแรงระเบิดอันมหาศาล

เฉินผิงถูกกดดันจนต้องงอเข่าไปชั่วขณะก่อนจะยืนตรง คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นเหวี่ยงลี่ซิงไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนที่เขาจะทรงตัวได้มั่น

“กระบี่ที่แกมีอยู่ในมือช่างยอดเยี่ยมนัก ถึงขนาดรอดพ้นการโจมตีของขวานเบิกนภาของฉันได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิด!”

ลี่ซิงจ้องมองกระบี่พิฆาตมังกรพร้อมดวงตาที่ฉายแววโลภโมโทสัน

“ขวานเบิกนภา? ช่างเป็นชื่อที่ไพเราะมากทีเดียว น่าเสียดายที่แกจะไม่มีมันอีกต่อไปแล้ว”

เฉินผิงปลดปล่อยพลังมังกรออกมา ประกายกระบี่พุ่งออกจากกระบี่พิฆาตมังกรทั่วทุกสารทิศพร้อมกับเสียงมังกรคำรามลั่น

“ตายเสียเถอะ!” เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรลงมาพร้อมปลดปล่อยประกายกระบี่ไปทางลี่ซิง

ประกายกระบี่อันน่าประหวั่นพรั่นพรึงทิ้งร่องลึกเอาไว้บนพื้นดินแล้วพุ่งเข้าใส่ลี่ซิงด้วยความเร็วสุดขีด

เมื่อเห็นการโจมตีที่จวนจะมาถึงตัว ลี่ซิงก็รีบยกขวานเบิกนภาขึ้นมาสกัดเอาไว้

ตู้ม!

แรงระเบิดอันทรงพลังทำให้ลี่ซิงลอยกระเด็นถอยกลับไปอีกครั้ง กระทั่งเขาชนเข้ากับพฤกษามากกว่าสิบต้นจนร่วงกระแทกกับพื้นอย่างแรงในที่สุด

เฉินผิงใช้อาวุธวิเศษแบบไหนอยู่กันแน่?

เมื่อเห็นหู่ป้าน เฉินผิงก็พลันเข้าใจสาเหตุที่ทำให้องครักษ์เมื่อก่อนหน้าหลอกเขาแล้ว

“หู่ป้าน ทั้งๆ ที่แกเป็นแม่ทัพของนครแห่งจักรวรรดิอสูร แต่แกกลับร่วมมือกับลี่ซิงเพื่อลวงให้ข้ามาที่นี่ แกไม่รู้ว่านี่เป็นการกบฎ?”

จะว่าไปแล้วหู่ป้านก็นับได้ว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเฉินผิงคนหนึ่ง

“กบฎงั้นรึ? กบฎอะไรกัน? สิ่งที่ฉันทำก็คือใช้ลี่ซิงเล่นงานแกเพราะฉันเกลียดขี้หน้าแก เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้นด้วยล่ะ? อย่าคิดว่าเพียงเพราะองค์หญิงยี่ชาชอบแกและราชายี่เหอโปรดปรานแกแล้วจะทำอะไรในนครแห่งจักรวรรดิอสูรได้ตามใจชอบ ต่อให้วันนี้ฉันต้องฆ่าแก ฉันก็มั่นใจว่าทั้งสองพระองค์ก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!” หู่ป้านตอบด้วยสีหน้าดูแคลน

“ฆ่าฉันน่ะเหรอ?” เฉินผิงยิ้มเยาะ “ถ้าแกกล้าฆ่าฉันล่ะก็ ราชายี่เหอจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ เอง!”

“หึ! ราชายี่เหอไม่มีทางรู้หรอกว่าฉันฆ่าแกทิ้งในสถานที่เปลี่ยวร้างเช่นนี้”

หู่ป้านชักวัตถุทรงกลมออกมาแล้วขว้างขึ้นไปกลางอากาศ

ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่มาพร้อมกับแสงสว่างเจิดจ้าที่สาดส่องท้องนภา วัตถุทรงกลมเปล่งแสงพลางล่องลอยอยู่กลางอากาศ ลำแสงสีทองที่ส่องไปยังพื้นดินเบื้องล่างแล้วผนึกบริเวณใดๆ ก็ตามที่มันสัมผัสแตะต้อง