“เฉินผิง อาวุธวิเศษชิ้นนี้พุ่งเป้ามาที่พวกมนุษย์เป็นพิเศษ ตอนนี้ฉันได้ขังแกเอาไว้ในวงแหวนอาคมแล้ว มนุษย์อย่างแกก็จะดึงเอาพลังวิญญาณจากธรรมชาติไม่ได้อีกต่อไปแล้ว! ขอดูหน่อยเถอะว่าแกจะเอาชนะพวกเราโดยไม่สามารถเติมพลังวิญญาณของตัวเองได้ยังไงกัน” หู่ป้านเยาะเย้ย
เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังของวงแหวนอาคม เฉินผิงก็รู้ว่าเมื่อวงแหวนอาคมทำงาน เขาก็จะไม่สามารถซึมซับพลังวิญญาณได้อีกต่อไป
เขาขมวดคิ้วเพราะเขาไม่คาดคิดว่าหู่ป้านจะมีอาวุธวิเศษอันแกร่งกล้าเช่นนั้น
ต่อให้เฉินผิงมีพลังสามเผ่าพันธุ์กับพลังมังกรอยู่ภายในร่าง เขาก็ยังอาศัยพลังวิญญาณมาเติมพลังให้พวกมัน หากไร้มันไปล่ะก็พลังทั้งหมดภายในร่างกายของเขาคงได้โดนสูบจนแห้งแน่ๆ
“พี่ใหญ่หู่ เลิกเสียเวลาคุยกับมันสักที ฆ่ามันเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย”
เมื่อเห็นขวานเบิกนภาถูกทำลาย ความโกรธเกลียดเคียดแค้นก็ลุกโชนอยู่ในดวงตาของลี่ซิง เขาอยากจะสังหารเฉินผิงแล้วแย่งชิงกระบี่พิฆาตมังกรมาเป้นของตนเอง
“ได้” หู่ป้านผงกศีรษะ เขาเล็งอุ้งเท้าหมีใหญ่ยักษ์ใส่เฉินผิงพร้อมพุ่งตัวไปข้างข้างหน้า
เมื่อมีหู่ป้านอยู่ทางซ้ายและลี่ซิงอยู่ทางขวา เฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากปลดปล่อยพลังมังกรเพื่อปกป้องตนเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...