“มนต์โลหิตอสูรงั้นรึ? คุณเฉิน มันกำลังปลุกกระตุ้นมนต์โลหิตอสูร คุณต้องระวังตัวด้วยนะครับ!” เมื่อเห็นสภาพของฉีเจียงจวินในยามนี้ ผู้อาวุโสสามก็ตะโกนบอกเฉินผิง
“มนต์โลหิตอสูร?” เฉินผิงงุนงงไปหมดและไม่ทราบว่ามันเป็นเคล็ดวิชาประเภทใดกัน
“มนต์โลหิตอสูรเป็นเคล็ดวิชาลับที่เผาผลาญแก่นโลหิตบรรพชนกันภายในร่างกายของพวกเขาเพื่อเพิ่มพูนพลังสู้รบ เผ่าอสูรรักษาลักษณะตกทอดทางพันธุกรรมและแก่นโลหิตของ จากนั้นการเผาผลาญมันก็จะช่วยเพิ่มพลังของพวกเขาระหว่างการต่อสู้ แต่มีข้อเสียคือพลังเกิดการชะงักงัน บางคนถึงกับพลังถดถอยและเริ่มหดหู่ก่อนจะตายไปด้วยความผิดหวัง” ผู้อาวุโสสามอธิบายให้ฟัง
เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็เข้าใจได้ทันที อา เป็นหลักการเดียวกับที่พวกมนุษย์เผาผลาญแก่นโลหิตเลยนี่นา!
“เฉินผิง ฉันอยากให้แกตายไปซะ ต่อให้หมายความว่าต้องสละชีพของตัวเอง ฉันก็จะไม่ปล่อยให้แกมาลบหลู่เกียรติบรรพชนของฉัน!”
หลังจากเสียงร้องด้วยความแค้นใจ อักขระโบราณกลางอากาศร่วงหล่นใส่บนร่างของเขา ทันใดนั้นพวกมันก็ผสานเข้ากับผิวหนังทุกตารางนิ้วของเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อมองดูไกลๆ อักขระโบราณแน่นขนัดที่ดูคล้ายแมลงดิ้นไปมาทั่วทั้งตัวเขา
ทันใดนั้นพลังของเขาก็ปะทุขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนจากสำนักอวี้ติ้งสามารถสัมผัสได้ถึงพลังกดดันที่มาจากตัวเขา
เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรอสูรมองเขาด้วยความเคารพยำเกรง ไม่ใช่สมาชิกทุกคนในเผ่าอสูรที่จะใช้มนต์โลหิตอสูร ถึงแม้ว่ามันจะทำลายพลังฝึกบำเพ็ญฌานทั้งหมดของคนผู้หนึ่งก็ตามที แต่ก็แสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณอันเด็ดเดี่ยวและเสียสละอันไม่ย่นระย่อของเผ่าอสูร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...